चौपाई
બાઢ઼ે ખલ બહુ ચોર જુઆરા। જે લંપટ પરધન પરદારા।।
માનહિં માતુ પિતા નહિં દેવા। સાધુન્હ સન કરવાવહિં સેવા।।
જિન્હ કે યહ આચરન ભવાની। તે જાનેહુ નિસિચર સબ પ્રાની।।
અતિસય દેખિ ધર્મ કૈ ગ્લાની। પરમ સભીત ધરા અકુલાની।।
ગિરિ સરિ સિંધુ ભાર નહિં મોહી। જસ મોહિ ગરુઅ એક પરદ્રોહી।।
સકલ ધર્મ દેખઇ બિપરીતા। કહિ ન સકઇ રાવન ભય ભીતા।।
ધેનુ રૂપ ધરિ હૃદયબિચારી। ગઈ તહાજહસુર મુનિ ઝારી।।
નિજ સંતાપ સુનાએસિ રોઈ। કાહૂ તેં કછુ કાજ ન હોઈ।।

छंद
સુર મુનિ ગંધર્બા મિલિ કરિ સર્બા ગે બિરંચિ કે લોકા।
સ ગોતનુધારી ભૂમિ બિચારી પરમ બિકલ ભય સોકા।।
બ્રહ્માસબ જાના મન અનુમાના મોર કછૂ ન બસાઈ।
જા કરિ તૈં દાસી સો અબિનાસી હમરેઉ તોર સહાઈ।।

दोहा/सोरठा
ધરનિ ધરહિ મન ધીર કહ બિરંચિ હરિપદ સુમિરુ।
જાનત જન કી પીર પ્રભુ ભંજિહિ દારુન બિપતિ।।184।।