चौपाई
સિય સોભા નહિં જાઇ બખાની। જગદંબિકા રૂપ ગુન ખાની।।
ઉપમા સકલ મોહિ લઘુ લાગીં। પ્રાકૃત નારિ અંગ અનુરાગીં।।
સિય બરનિઅ તેઇ ઉપમા દેઈ। કુકબિ કહાઇ અજસુ કો લેઈ।।
જૌ પટતરિઅ તીય સમ સીયા। જગ અસિ જુબતિ કહાકમનીયા।।
ગિરા મુખર તન અરધ ભવાની। રતિ અતિ દુખિત અતનુ પતિ જાની।।
બિષ બારુની બંધુ પ્રિય જેહી। કહિઅ રમાસમ કિમિ બૈદેહી।।
જૌ છબિ સુધા પયોનિધિ હોઈ। પરમ રૂપમય કચ્છપ સોઈ।।
સોભા રજુ મંદરુ સિંગારૂ। મથૈ પાનિ પંકજ નિજ મારૂ।।

दोहा/सोरठा
એહિ બિધિ ઉપજૈ લચ્છિ જબ સુંદરતા સુખ મૂલ।
તદપિ સકોચ સમેત કબિ કહહિં સીય સમતૂલ।।247।।