चौपाई
પિતા ભવન જબ ગઈ ભવાની। દચ્છ ત્રાસ કાહુન સનમાની।।
સાદર ભલેહિં મિલી એક માતા। ભગિનીં મિલીં બહુત મુસુકાતા।।
દચ્છ ન કછુ પૂછી કુસલાતા। સતિહિ બિલોકિ જરે સબ ગાતા।।
સતીં જાઇ દેખેઉ તબ જાગા। કતહુન દીખ સંભુ કર ભાગા।।
તબ ચિત ચઢ઼ેઉ જો સંકર કહેઊ। પ્રભુ અપમાનુ સમુઝિ ઉર દહેઊ।।
પાછિલ દુખુ ન હૃદયઅસ બ્યાપા। જસ યહ ભયઉ મહા પરિતાપા।।
જદ્યપિ જગ દારુન દુખ નાના। સબ તેં કઠિન જાતિ અવમાના।।
સમુઝિ સો સતિહિ ભયઉ અતિ ક્રોધા। બહુ બિધિ જનનીં કીન્હ પ્રબોધા।।

दोहा/सोरठा
સિવ અપમાનુ ન જાઇ સહિ હૃદયન હોઇ પ્રબોધ।
સકલ સભહિ હઠિ હટકિ તબ બોલીં બચન સક્રોધ।।63।।