चौपाई
ભગતિ જોગ સુનિ અતિ સુખ પાવા। લછિમન પ્રભુ ચરનન્હિ સિરુ નાવા।।
એહિ બિધિ ગએ કછુક દિન બીતી। કહત બિરાગ ગ્યાન ગુન નીતી।।
સૂપનખા રાવન કૈ બહિની। દુષ્ટ હૃદય દારુન જસ અહિની।।
પંચબટી સો ગઇ એક બારા। દેખિ બિકલ ભઇ જુગલ કુમારા।।
ભ્રાતા પિતા પુત્ર ઉરગારી। પુરુષ મનોહર નિરખત નારી।।
હોઇ બિકલ સક મનહિ ન રોકી। જિમિ રબિમનિ દ્રવ રબિહિ બિલોકી।।
રુચિર રુપ ધરિ પ્રભુ પહિં જાઈ। બોલી બચન બહુત મુસુકાઈ।।
તુમ્હ સમ પુરુષ ન મો સમ નારી। યહ સોગ બિધિ રચા બિચારી।।
મમ અનુરૂપ પુરુષ જગ માહીં। દેખેઉખોજિ લોક તિહુ નાહીં।।
તાતે અબ લગિ રહિઉકુમારી। મનુ માના કછુ તુમ્હહિ નિહારી।।
સીતહિ ચિતઇ કહી પ્રભુ બાતા। અહઇ કુઆર મોર લઘુ ભ્રાતા।।
ગઇ લછિમન રિપુ ભગિની જાની। પ્રભુ બિલોકિ બોલે મૃદુ બાની।।
સુંદરિ સુનુ મૈં ઉન્હ કર દાસા। પરાધીન નહિં તોર સુપાસા।।
પ્રભુ સમર્થ કોસલપુર રાજા। જો કછુ કરહિં ઉનહિ સબ છાજા।।
સેવક સુખ ચહ માન ભિખારી। બ્યસની ધન સુભ ગતિ બિભિચારી।।
લોભી જસુ ચહ ચાર ગુમાની। નભ દુહિ દૂધ ચહત એ પ્રાની।।
પુનિ ફિરિ રામ નિકટ સો આઈ। પ્રભુ લછિમન પહિં બહુરિ પઠાઈ।।
લછિમન કહા તોહિ સો બરઈ। જો તૃન તોરિ લાજ પરિહરઈ।।
તબ ખિસિઆનિ રામ પહિં ગઈ। રૂપ ભયંકર પ્રગટત ભઈ।।
સીતહિ સભય દેખિ રઘુરાઈ। કહા અનુજ સન સયન બુઝાઈ।।

दोहा/सोरठा
લછિમન અતિ લાઘવસો નાક કાન બિનુ કીન્હિ।
તાકે કર રાવન કહમનૌ ચુનૌતી દીન્હિ।।17।।