चौपाई
પતિ સિર દેખત મંદોદરી। મુરુછિત બિકલ ધરનિ ખસિ પરી।।
જુબતિ બૃંદ રોવત ઉઠિ ધાઈં। તેહિ ઉઠાઇ રાવન પહિં આઈ।।
પતિ ગતિ દેખિ તે કરહિં પુકારા। છૂટે કચ નહિં બપુષ સારા।।
ઉર તાડ઼ના કરહિં બિધિ નાના। રોવત કરહિં પ્રતાપ બખાના।।
તવ બલ નાથ ડોલ નિત ધરની। તેજ હીન પાવક સસિ તરની।।
સેષ કમઠ સહિ સકહિં ન ભારા। સો તનુ ભૂમિ પરેઉ ભરિ છારા।।
બરુન કુબેર સુરેસ સમીરા। રન સન્મુખ ધરિ કાહુન ધીરા।।
ભુજબલ જિતેહુ કાલ જમ સાઈં। આજુ પરેહુ અનાથ કી નાઈં।।
જગત બિદિત તુમ્હારી પ્રભુતાઈ। સુત પરિજન બલ બરનિ ન જાઈ।।
રામ બિમુખ અસ હાલ તુમ્હારા। રહા ન કોઉ કુલ રોવનિહારા।।
તવ બસ બિધિ પ્રપંચ સબ નાથા। સભય દિસિપ નિત નાવહિં માથા।।
અબ તવ સિર ભુજ જંબુક ખાહીં। રામ બિમુખ યહ અનુચિત નાહીં।।
કાલ બિબસ પતિ કહા ન માના। અગ જગ નાથુ મનુજ કરિ જાના।।

छंद
જાન્યો મનુજ કરિ દનુજ કાનન દહન પાવક હરિ સ્વયં।
જેહિ નમત સિવ બ્રહ્માદિ સુર પિય ભજેહુ નહિં કરુનામયં।।
આજન્મ તે પરદ્રોહ રત પાપૌઘમય તવ તનુ અયં।
તુમ્હહૂ દિયો નિજ ધામ રામ નમામિ બ્રહ્મ નિરામયં।।

दोहा/सोरठा
અહહ નાથ રઘુનાથ સમ કૃપાસિંધુ નહિં આન।
જોગિ બૃંદ દુર્લભ ગતિ તોહિ દીન્હિ ભગવાન।।104।।