चौपाई
પ્રભુ છન મહુમાયા સબ કાટી। જિમિ રબિ ઉએજાહિં તમ ફાટી।।
રાવનુ એકુ દેખિ સુર હરષે। ફિરે સુમન બહુ પ્રભુ પર બરષે।।
ભુજ ઉઠાઇ રઘુપતિ કપિ ફેરે। ફિરે એક એકન્હ તબ ટેરે।।
પ્રભુ બલુ પાઇ ભાલુ કપિ ધાએ। તરલ તમકિ સંજુગ મહિ આએ।।
અસ્તુતિ કરત દેવતન્હિ દેખેં। ભયઉએક મૈં ઇન્હ કે લેખેં।।
સઠહુ સદા તુમ્હ મોર મરાયલ। અસ કહિ કોપિ ગગન પર ધાયલ।।
હાહાકાર કરત સુર ભાગે। ખલહુ જાહુ કહમોરેં આગે।।
દેખિ બિકલ સુર અંગદ ધાયો। કૂદિ ચરન ગહિ ભૂમિ ગિરાયો।।

छंद
ગહિ ભૂમિ પાર્ યો લાત માર્ યો બાલિસુત પ્રભુ પહિં ગયો।
સંભારિ ઉઠિ દસકંઠ ઘોર કઠોર રવ ગર્જત ભયો।।
કરિ દાપ ચાપ ચઢ઼ાઇ દસ સંધાનિ સર બહુ બરષઈ।
કિએ સકલ ભટ ઘાયલ ભયાકુલ દેખિ નિજ બલ હરષઈ।।

दोहा/सोरठा
તબ રઘુપતિ રાવન કે સીસ ભુજા સર ચાપ।
કાટે બહુત બઢ઼ે પુનિ જિમિ તીરથ કર પાપ। 97।।