चौपाई
એક બાર ગુર લીન્હ બોલાઈ। મોહિ નીતિ બહુ ભાિ સિખાઈ।।
સિવ સેવા કર ફલ સુત સોઈ। અબિરલ ભગતિ રામ પદ હોઈ।।
રામહિ ભજહિં તાત સિવ ધાતા। નર પાવ કૈ કેતિક બાતા।।
જાસુ ચરન અજ સિવ અનુરાગી। તાતુ દ્રોહસુખ ચહસિ અભાગી।।
હર કહુહરિ સેવક ગુર કહેઊ। સુનિ ખગનાથ હૃદય મમ દહેઊ।।
અધમ જાતિ મૈં બિદ્યા પાએ ભયઉજથા અહિ દૂધ પિઆએ।
માની કુટિલ કુભાગ્ય કુજાતી। ગુર કર દ્રોહ કરઉદિનુ રાતી।।
અતિ દયાલ ગુર સ્વલ્પ ન ક્રોધા। પુનિ પુનિ મોહિ સિખાવ સુબોધા।।
જેહિ તે નીચ બડ઼ાઈ પાવા। સો પ્રથમહિં હતિ તાહિ નસાવા।।
ધૂમ અનલ સંભવ સુનુ ભાઈ। તેહિ બુઝાવ ઘન પદવી પાઈ।।
રજ મગ પરી નિરાદર રહઈ। સબ કર પદ પ્રહાર નિત સહઈ।।
મરુત ઉડ઼ાવ પ્રથમ તેહિ ભરઈ। પુનિ નૃપ નયન કિરીટન્હિ પરઈ।।
સુનુ ખગપતિ અસ સમુઝિ પ્રસંગા। બુધ નહિં કરહિં અધમ કર સંગા।।
કબિ કોબિદ ગાવહિં અસિ નીતી। ખલ સન કલહ ન ભલ નહિં પ્રીતી।।
ઉદાસીન નિત રહિઅ ગોસાઈં। ખલ પરિહરિઅ સ્વાન કી નાઈં।।
મૈં ખલ હૃદયકપટ કુટિલાઈ। ગુર હિત કહઇ ન મોહિ સોહાઈ।।

दोहा/सोरठा
એક બાર હર મંદિર જપત રહેઉસિવ નામ।
ગુર આયઉ અભિમાન તેં ઉઠિ નહિં કીન્હ પ્રનામ।।106ક।।
સો દયાલ નહિં કહેઉ કછુ ઉર ન રોષ લવલેસ।
અતિ અઘ ગુર અપમાનતા સહિ નહિં સકે મહેસ।।106ખ।।