चौपाई
કબહુકિ દુખ સબ કર હિત તાકેં। તેહિ કિ દરિદ્ર પરસ મનિ જાકેં।।
પરદ્રોહી કી હોહિં નિસંકા। કામી પુનિ કિ રહહિં અકલંકા।।
બંસ કિ રહ દ્વિજ અનહિત કીન્હેં। કર્મ કિ હોહિં સ્વરૂપહિ ચીન્હેં।।
કાહૂ સુમતિ કિ ખલ સ જામી। સુભ ગતિ પાવ કિ પરત્રિય ગામી।।
ભવ કિ પરહિં પરમાત્મા બિંદક। સુખી કિ હોહિં કબહુહરિનિંદક।।
રાજુ કિ રહઇ નીતિ બિનુ જાનેં। અઘ કિ રહહિં હરિચરિત બખાનેં।।
પાવન જસ કિ પુન્ય બિનુ હોઈ। બિનુ અઘ અજસ કિ પાવઇ કોઈ।।
લાભુ કિ કિછુ હરિ ભગતિ સમાના। જેહિ ગાવહિં શ્રુતિ સંત પુરાના।।
હાનિ કિ જગ એહિ સમ કિછુ ભાઈ। ભજિઅ ન રામહિ નર તનુ પાઈ।।
અઘ કિ પિસુનતા સમ કછુ આના। ધર્મ કિ દયા સરિસ હરિજાના।।
એહિ બિધિ અમિતિ જુગુતિ મન ગુનઊ મુનિ ઉપદેસ ન સાદર સુનઊ।
પુનિ પુનિ સગુન પચ્છ મૈં રોપા। તબ મુનિ બોલેઉ બચન સકોપા।।
મૂઢ઼ પરમ સિખ દેઉન માનસિ। ઉત્તર પ્રતિઉત્તર બહુ આનસિ।।
સત્ય બચન બિસ્વાસ ન કરહી। બાયસ ઇવ સબહી તે ડરહી।।
સઠ સ્વપચ્છ તબ હૃદયબિસાલા। સપદિ હોહિ પચ્છી ચંડાલા।।
લીન્હ શ્રાપ મૈં સીસ ચઢ઼ાઈ। નહિં કછુ ભય ન દીનતા આઈ।।

दोहा/सोरठा
તુરત ભયઉમૈં કાગ તબ પુનિ મુનિ પદ સિરુ નાઇ।
સુમિરિ રામ રઘુબંસ મનિ હરષિત ચલેઉઉડ઼ાઇ।।112ક।।
ઉમા જે રામ ચરન રત બિગત કામ મદ ક્રોધ।।
નિજ પ્રભુમય દેખહિં જગત કેહિ સન કરહિં બિરોધ।।112ખ।।