चौपाई
સુનહુ તાત યહ અકથ કહાની। સમુઝત બનઇ ન જાઇ બખાની।।
ઈસ્વર અંસ જીવ અબિનાસી। ચેતન અમલ સહજ સુખ રાસી।।
સો માયાબસ ભયઉ ગોસાઈં। બ્યો કીર મરકટ કી નાઈ।।
જડ઼ ચેતનહિ ગ્રંથિ પરિ ગઈ। જદપિ મૃષા છૂટત કઠિનઈ।।
તબ તે જીવ ભયઉ સંસારી। છૂટ ન ગ્રંથિ ન હોઇ સુખારી।।
શ્રુતિ પુરાન બહુ કહેઉ ઉપાઈ। છૂટ ન અધિક અધિક અરુઝાઈ।।
જીવ હૃદયતમ મોહ બિસેષી। ગ્રંથિ છૂટ કિમિ પરઇ ન દેખી।।
અસ સંજોગ ઈસ જબ કરઈ। તબહુકદાચિત સો નિરુઅરઈ।।
સાત્ત્વિક શ્રદ્ધા ધેનુ સુહાઈ। જૌં હરિ કૃપાહૃદયબસ આઈ।।
જપ તપ બ્રત જમ નિયમ અપારા। જે શ્રુતિ કહ સુભ ધર્મ અચારા।।
તેઇ તૃન હરિત ચરૈ જબ ગાઈ। ભાવ બચ્છ સિસુ પાઇ પેન્હાઈ।।
નોઇ નિબૃત્તિ પાત્ર બિસ્વાસા। નિર્મલ મન અહીર નિજ દાસા।।
પરમ ધર્મમય પય દુહિ ભાઈ। અવટૈ અનલ અકામ બિહાઈ।।
તોષ મરુત તબ છમાજુડ઼ાવૈ। ધૃતિ સમ જાવનુ દેઇ જમાવૈ।।
મુદિતામથૈં બિચાર મથાની। દમ અધાર રજુ સત્ય સુબાની।।
તબ મથિ કાઢ઼િ લેઇ નવનીતા। બિમલ બિરાગ સુભગ સુપુનીતા।।

दोहा/सोरठा
જોગ અગિનિ કરિ પ્રગટ તબ કર્મ સુભાસુભ લાઇ।
બુદ્ધિ સિરાવૈં ગ્યાન ઘૃત મમતા મલ જરિ જાઇ।।117ક।।
તબ બિગ્યાનરૂપિનિ બુદ્ધિ બિસદ ઘૃત પાઇ।
ચિત્ત દિઆ ભરિ ધરૈ દૃઢ઼ સમતા દિઅટિ બનાઇ।।117ખ।।
તીનિ અવસ્થા તીનિ ગુન તેહિ કપાસ તેં કાઢ઼િ।
તૂલ તુરીય સારિ પુનિ બાતી કરૈ સુગાઢ઼િ।।117ગ।।
એહિ બિધિ લેસૈ દીપ તેજ રાસિ બિગ્યાનમય।।
જાતહિં જાસુ સમીપ જરહિં મદાદિક સલભ સબ।।117ઘ।।