चौपाई
પુનિ સપ્રેમ બોલેઉ ખગરાઊ। જૌં કૃપાલ મોહિ ઊપર ભાઊ।।
નાથ મોહિ નિજ સેવક જાની। સપ્ત પ્રસ્ન કહહુ બખાની।।
પ્રથમહિં કહહુ નાથ મતિધીરા। સબ તે દુર્લભ કવન સરીરા।।
બડ઼ દુખ કવન કવન સુખ ભારી। સોઉ સંછેપહિં કહહુ બિચારી।।
સંત અસંત મરમ તુમ્હ જાનહુ। તિન્હ કર સહજ સુભાવ બખાનહુ।।
કવન પુન્ય શ્રુતિ બિદિત બિસાલા। કહહુ કવન અઘ પરમ કરાલા।।
માનસ રોગ કહહુ સમુઝાઈ। તુમ્હ સર્બગ્ય કૃપા અધિકાઈ।।
તાત સુનહુ સાદર અતિ પ્રીતી। મૈં સંછેપ કહઉયહ નીતી।।
નર તન સમ નહિં કવનિઉ દેહી। જીવ ચરાચર જાચત તેહી।।
નરગ સ્વર્ગ અપબર્ગ નિસેની। ગ્યાન બિરાગ ભગતિ સુભ દેની।।
સો તનુ ધરિ હરિ ભજહિં ન જે નર। હોહિં બિષય રત મંદ મંદ તર।।
કા કિરિચ બદલેં તે લેહી। કર તે ડારિ પરસ મનિ દેહીં।।
નહિં દરિદ્ર સમ દુખ જગ માહીં। સંત મિલન સમ સુખ જગ નાહીં।।
પર ઉપકાર બચન મન કાયા। સંત સહજ સુભાઉ ખગરાયા।।
સંત સહહિં દુખ પરહિત લાગી। પરદુખ હેતુ અસંત અભાગી।।
ભૂર્જ તરૂ સમ સંત કૃપાલા। પરહિત નિતિ સહ બિપતિ બિસાલા।।
સન ઇવ ખલ પર બંધન કરઈ। ખાલ કઢ઼ાઇ બિપતિ સહિ મરઈ।।
ખલ બિનુ સ્વારથ પર અપકારી। અહિ મૂષક ઇવ સુનુ ઉરગારી।।
પર સંપદા બિનાસિ નસાહીં। જિમિ સસિ હતિ હિમ ઉપલ બિલાહીં।।
દુષ્ટ ઉદય જગ આરતિ હેતૂ। જથા પ્રસિદ્ધ અધમ ગ્રહ કેતૂ।।
સંત ઉદય સંતત સુખકારી। બિસ્વ સુખદ જિમિ ઇંદુ તમારી।।
પરમ ધર્મ શ્રુતિ બિદિત અહિંસા। પર નિંદા સમ અઘ ન ગરીસા।।
હર ગુર નિંદક દાદુર હોઈ। જન્મ સહસ્ત્ર પાવ તન સોઈ।।
દ્વિજ નિંદક બહુ નરક ભોગ કરિ। જગ જનમઇ બાયસ સરીર ધરિ।।
સુર શ્રુતિ નિંદક જે અભિમાની। રૌરવ નરક પરહિં તે પ્રાની।।
હોહિં ઉલૂક સંત નિંદા રત। મોહ નિસા પ્રિય ગ્યાન ભાનુ ગત।।
સબ કે નિંદા જે જડ઼ કરહીં। તે ચમગાદુર હોઇ અવતરહીં।।
સુનહુ તાત અબ માનસ રોગા। જિન્હ તે દુખ પાવહિં સબ લોગા।।
મોહ સકલ બ્યાધિન્હ કર મૂલા। તિન્હ તે પુનિ ઉપજહિં બહુ સૂલા।।
કામ બાત કફ લોભ અપારા। ક્રોધ પિત્ત નિત છાતી જારા।।
પ્રીતિ કરહિં જૌં તીનિઉ ભાઈ। ઉપજઇ સન્યપાત દુખદાઈ।।
બિષય મનોરથ દુર્ગમ નાના। તે સબ સૂલ નામ કો જાના।।
મમતા દાદુ કંડુ ઇરષાઈ। હરષ બિષાદ ગરહ બહુતાઈ।।
પર સુખ દેખિ જરનિ સોઇ છઈ। કુષ્ટ દુષ્ટતા મન કુટિલઈ।।
અહંકાર અતિ દુખદ ડમરુઆ। દંભ કપટ મદ માન નેહરુઆ।।
તૃસ્ના ઉદરબૃદ્ધિ અતિ ભારી। ત્રિબિધ ઈષના તરુન તિજારી।।
જુગ બિધિ જ્વર મત્સર અબિબેકા। કહલાગિ કહૌં કુરોગ અનેકા।।

दोहा/सोरठा
એક બ્યાધિ બસ નર મરહિં એ અસાધિ બહુ બ્યાધિ।
પીડ઼હિં સંતત જીવ કહુસો કિમિ લહૈ સમાધિ।।121ક।।
નેમ ધર્મ આચાર તપ ગ્યાન જગ્ય જપ દાન।
ભેષજ પુનિ કોટિન્હ નહિં રોગ જાહિં હરિજાન।।121ખ।।