चौपाई
એહિ બિધિ સકલ જીવ જગ રોગી। સોક હરષ ભય પ્રીતિ બિયોગી।।
માનક રોગ કછુક મૈં ગાએ। હહિં સબ કેં લખિ બિરલેન્હ પાએ।।
જાને તે છીજહિં કછુ પાપી। નાસ ન પાવહિં જન પરિતાપી।।
બિષય કુપથ્ય પાઇ અંકુરે। મુનિહુ હૃદયકા નર બાપુરે।।
રામ કૃપાનાસહિ સબ રોગા। જૌં એહિ ભાિ બનૈ સંયોગા।।
સદગુર બૈદ બચન બિસ્વાસા। સંજમ યહ ન બિષય કૈ આસા।।
રઘુપતિ ભગતિ સજીવન મૂરી। અનૂપાન શ્રદ્ધા મતિ પૂરી।।
એહિ બિધિ ભલેહિં સો રોગ નસાહીં। નાહિં ત જતન કોટિ નહિં જાહીં।।
જાનિઅ તબ મન બિરુજ ગોસા। જબ ઉર બલ બિરાગ અધિકાઈ।।
સુમતિ છુધા બાઢ઼ઇ નિત નઈ। બિષય આસ દુર્બલતા ગઈ।।
બિમલ ગ્યાન જલ જબ સો નહાઈ। તબ રહ રામ ભગતિ ઉર છાઈ।।
સિવ અજ સુક સનકાદિક નારદ। જે મુનિ બ્રહ્મ બિચાર બિસારદ।।
સબ કર મત ખગનાયક એહા। કરિઅ રામ પદ પંકજ નેહા।।
શ્રુતિ પુરાન સબ ગ્રંથ કહાહીં। રઘુપતિ ભગતિ બિના સુખ નાહીં।।
કમઠ પીઠ જામહિં બરુ બારા। બંધ્યા સુત બરુ કાહુહિ મારા।।
ફૂલહિં નભ બરુ બહુબિધિ ફૂલા। જીવ ન લહ સુખ હરિ પ્રતિકૂલા।।
તૃષા જાઇ બરુ મૃગજલ પાના। બરુ જામહિં સસ સીસ બિષાના।।
અંધકારુ બરુ રબિહિ નસાવૈ। રામ બિમુખ ન જીવ સુખ પાવૈ।।
હિમ તે અનલ પ્રગટ બરુ હોઈ। બિમુખ રામ સુખ પાવ ન કોઈ।।

दोहा/सोरठा
ઉબારિ મથેં ઘૃત હોઇ બરુ સિકતા તે બરુ તેલ।
બિનુ હરિ ભજન ન ભવ તરિઅ યહ સિદ્ધાંત અપેલ।।122ક।।
મસકહિ કરઇ બિંરંચિ પ્રભુ અજહિ મસક તે હીન।
અસ બિચારિ તજિ સંસય રામહિ ભજહિં પ્રબીન।।122ખ।।