चौपाई
ଦେଖି ରୂପ ମୁନି ବିରତି ବିସାରୀ| ବଡ଼ୀ ବାର ଲଗି ରହେ ନିହାରୀ||
ଲଚ୍ଛନ ତାସୁ ବିଲୋକି ଭୁଲାନେ| ହୃଦଯହରଷ ନହିଂ ପ୍ରଗଟ ବଖାନେ||
ଜୋ ଏହି ବରଇ ଅମର ସୋଇ ହୋଈ| ସମରଭୂମି ତେହି ଜୀତ ନ କୋଈ||
ସେବହିଂ ସକଲ ଚରାଚର ତାହୀ| ବରଇ ସୀଲନିଧି କନ୍ଯା ଜାହୀ||
ଲଚ୍ଛନ ସବ ବିଚାରି ଉର ରାଖେ| କଛୁକ ବନାଇ ଭୂପ ସନ ଭାଷେ||
ସୁତା ସୁଲଚ୍ଛନ କହି ନୃପ ପାହୀଂ| ନାରଦ ଚଲେ ସୋଚ ମନ ମାହୀଂ||
କରୌଂ ଜାଇ ସୋଇ ଜତନ ବିଚାରୀ| ଜେହି ପ୍ରକାର ମୋହି ବରୈ କୁମାରୀ||
ଜପ ତପ କଛୁ ନ ହୋଇ ତେହି କାଲା| ହେ ବିଧି ମିଲଇ କବନ ବିଧି ବାଲା||
दोहा/सोरठा
ଏହି ଅବସର ଚାହିଅ ପରମ ସୋଭା ରୂପ ବିସାଲ|
ଜୋ ବିଲୋକି ରୀଝୈ କୁଅି ତବ ମେଲୈ ଜଯମାଲ||131||