चौपाई
ସଯନ କୀନ୍ହ ନୃପ ଆଯସୁ ମାନୀ| ଆସନ ଜାଇ ବୈଠ ଛଲଗ୍ଯାନୀ||
ଶ୍ରମିତ ଭୂପ ନିଦ୍ରା ଅତି ଆଈ| ସୋ କିମି ସୋବ ସୋଚ ଅଧିକାଈ||
କାଲକେତୁ ନିସିଚର ତହଆବା| ଜେହିଂ ସୂକର ହୋଇ ନୃପହି ଭୁଲାବା||
ପରମ ମିତ୍ର ତାପସ ନୃପ କେରା| ଜାନଇ ସୋ ଅତି କପଟ ଘନେରା||
ତେହି କେ ସତ ସୁତ ଅରୁ ଦସ ଭାଈ| ଖଲ ଅତି ଅଜଯ ଦେବ ଦୁଖଦାଈ||
ପ୍ରଥମହି ଭୂପ ସମର ସବ ମାରେ| ବିପ୍ର ସଂତ ସୁର ଦେଖି ଦୁଖାରେ||
ତେହିଂ ଖଲ ପାଛିଲ ବଯରୁ ସରା| ତାପସ ନୃପ ମିଲି ମଂତ୍ର ବିଚାରା||
ଜେହି ରିପୁ ଛଯ ସୋଇ ରଚେନ୍ହି ଉପାଊ| ଭାବୀ ବସ ନ ଜାନ କଛୁ ରାଊ||
दोहा/सोरठा
ରିପୁ ତେଜସୀ ଅକେଲ ଅପି ଲଘୁ କରି ଗନିଅ ନ ତାହୁ|
ଅଜହୁଦେତ ଦୁଖ ରବି ସସିହି ସିର ଅବସେଷିତ ରାହୁ||170||