छंद
ଭଏ ପ୍ରଗଟ କୃପାଲା ଦୀନଦଯାଲା କୌସଲ୍ଯା ହିତକାରୀ|
ହରଷିତ ମହତାରୀ ମୁନି ମନ ହାରୀ ଅଦ୍ଭୁତ ରୂପ ବିଚାରୀ||
ଲୋଚନ ଅଭିରାମା ତନୁ ଘନସ୍ଯାମା ନିଜ ଆଯୁଧ ଭୁଜ ଚାରୀ|
ଭୂଷନ ବନମାଲା ନଯନ ବିସାଲା ସୋଭାସିଂଧୁ ଖରାରୀ||
କହ ଦୁଇ କର ଜୋରୀ ଅସ୍ତୁତି ତୋରୀ କେହି ବିଧି କରୌଂ ଅନଂତା|
ମାଯା ଗୁନ ଗ୍ଯାନାତୀତ ଅମାନା ବେଦ ପୁରାନ ଭନଂତା||
କରୁନା ସୁଖ ସାଗର ସବ ଗୁନ ଆଗର ଜେହି ଗାବହିଂ ଶ୍ରୁତି ସଂତା|
ସୋ ମମ ହିତ ଲାଗୀ ଜନ ଅନୁରାଗୀ ଭଯଉ ପ୍ରଗଟ ଶ୍ରୀକଂତା||
ବ୍ରହ୍ମାଂଡ ନିକାଯା ନିର୍ମିତ ମାଯା ରୋମ ରୋମ ପ୍ରତି ବେଦ କହୈ|
ମମ ଉର ସୋ ବାସୀ ଯହ ଉପହାସୀ ସୁନତ ଧୀର ପତି ଥିର ନ ରହୈ||
ଉପଜା ଜବ ଗ୍ଯାନା ପ୍ରଭୁ ମୁସକାନା ଚରିତ ବହୁତ ବିଧି କୀନ୍ହ ଚହୈ|
କହି କଥା ସୁହାଈ ମାତୁ ବୁଝାଈ ଜେହି ପ୍ରକାର ସୁତ ପ୍ରେମ ଲହୈ||
ମାତା ପୁନି ବୋଲୀ ସୋ ମତି ଡୌଲୀ ତଜହୁ ତାତ ଯହ ରୂପା|
କୀଜୈ ସିସୁଲୀଲା ଅତି ପ୍ରିଯସୀଲା ଯହ ସୁଖ ପରମ ଅନୂପା||
ସୁନି ବଚନ ସୁଜାନା ରୋଦନ ଠାନା ହୋଇ ବାଲକ ସୁରଭୂପା|
ଯହ ଚରିତ ଜେ ଗାବହିଂ ହରିପଦ ପାବହିଂ ତେ ନ ପରହିଂ ଭବକୂପା||
दोहा/सोरठा
ବିପ୍ର ଧେନୁ ସୁର ସଂତ ହିତ ଲୀନ୍ହ ମନୁଜ ଅବତାର|
ନିଜ ଇଚ୍ଛା ନିର୍ମିତ ତନୁ ମାଯା ଗୁନ ଗୋ ପାର||192||