चौपाई
ପ୍ରାତ କହା ମୁନି ସନ ରଘୁରାଈ| ନିର୍ଭଯ ଜଗ୍ଯ କରହୁ ତୁମ୍ହ ଜାଈ||
ହୋମ କରନ ଲାଗେ ମୁନି ଝାରୀ| ଆପୁ ରହେ ମଖ କୀଂ ରଖବାରୀ||
ସୁନି ମାରୀଚ ନିସାଚର କ୍ରୋହୀ| ଲୈ ସହାଯ ଧାବା ମୁନିଦ୍ରୋହୀ||
ବିନୁ ଫର ବାନ ରାମ ତେହି ମାରା| ସତ ଜୋଜନ ଗା ସାଗର ପାରା||
ପାବକ ସର ସୁବାହୁ ପୁନି ମାରା| ଅନୁଜ ନିସାଚର କଟକୁ ସାରା||
ମାରି ଅସୁର ଦ୍ବିଜ ନିର୍ମଯକାରୀ| ଅସ୍ତୁତି କରହିଂ ଦେବ ମୁନି ଝାରୀ||
ତହପୁନି କଛୁକ ଦିବସ ରଘୁରାଯା| ରହେ କୀନ୍ହି ବିପ୍ରନ୍ହ ପର ଦାଯା||
ଭଗତି ହେତୁ ବହୁ କଥା ପୁରାନା| କହେ ବିପ୍ର ଜଦ୍ଯପି ପ୍ରଭୁ ଜାନା||
ତବ ମୁନି ସାଦର କହା ବୁଝାଈ| ଚରିତ ଏକ ପ୍ରଭୁ ଦେଖିଅ ଜାଈ||
ଧନୁଷଜଗ୍ଯ ମୁନି ରଘୁକୁଲ ନାଥା| ହରଷି ଚଲେ ମୁନିବର କେ ସାଥା||
ଆଶ୍ରମ ଏକ ଦୀଖ ମଗ ମାହୀଂ| ଖଗ ମୃଗ ଜୀବ ଜଂତୁ ତହନାହୀଂ||
ପୂଛା ମୁନିହି ସିଲା ପ୍ରଭୁ ଦେଖୀ| ସକଲ କଥା ମୁନି କହା ବିସେଷୀ||
दोहा/सोरठा
ଗୌତମ ନାରି ଶ୍ରାପ ବସ ଉପଲ ଦେହ ଧରି ଧୀର|
ଚରନ କମଲ ରଜ ଚାହତି କୃପା କରହୁ ରଘୁବୀର||210||