चौपाई
ମୁନି ତବ ଚରନ ଦେଖି କହ ରାଊ| କହି ନ ସକଉନିଜ ପୁନ୍ଯ ପ୍ରାଭାଊ||
ସୁଂଦର ସ୍ଯାମ ଗୌର ଦୋଉ ଭ୍ରାତା| ଆନହୂ କେ ଆନ ଦାତା||
ଇନ୍ହ କୈ ପ୍ରୀତି ପରସପର ପାବନି| କହି ନ ଜାଇ ମନ ଭାବ ସୁହାବନି||
ସୁନହୁ ନାଥ କହ ମୁଦିତ ବିଦେହୂ| ବ୍ରହ୍ମ ଜୀବ ଇବ ସହଜ ସନେହୂ||
ପୁନି ପୁନି ପ୍ରଭୁହି ଚିତବ ନରନାହୂ| ପୁଲକ ଗାତ ଉର ଅଧିକ ଉଛାହୂ||
ମ୍ରୁନିହି ପ୍ରସଂସି ନାଇ ପଦ ସୀସୂ| ଚଲେଉ ଲବାଇ ନଗର ଅବନୀସୂ||
ସୁଂଦର ସଦନୁ ସୁଖଦ ସବ କାଲା| ତହାବାସୁ ଲୈ ଦୀନ୍ହ ଭୁଆଲା||
କରି ପୂଜା ସବ ବିଧି ସେବକାଈ| ଗଯଉ ରାଉ ଗୃହ ବିଦା କରାଈ||
दोहा/सोरठा
ରିଷଯ ସଂଗ ରଘୁବଂସ ମନି କରି ଭୋଜନୁ ବିଶ୍ରାମୁ|
ବୈଠେ ପ୍ରଭୁ ଭ୍ରାତା ସହିତ ଦିବସୁ ରହା ଭରି ଜାମୁ||217||