चौपाई
ଘଟଇ ବଢ଼ଇ ବିରହନି ଦୁଖଦାଈ| ଗ୍ରସଇ ରାହୁ ନିଜ ସଂଧିହିଂ ପାଈ||
କୋକ ସିକପ୍ରଦ ପଂକଜ ଦ୍ରୋହୀ| ଅବଗୁନ ବହୁତ ଚଂଦ୍ରମା ତୋହୀ||
ବୈଦେହୀ ମୁଖ ପଟତର ଦୀନ୍ହେ| ହୋଇ ଦୋଷ ବଡ଼ ଅନୁଚିତ କୀନ୍ହେ||
ସିଯ ମୁଖ ଛବି ବିଧୁ ବ୍ଯାଜ ବଖାନୀ| ଗୁରୁ ପହିଂ ଚଲେ ନିସା ବଡ଼ି ଜାନୀ||
କରି ମୁନି ଚରନ ସରୋଜ ପ୍ରନାମା| ଆଯସୁ ପାଇ କୀନ୍ହ ବିଶ୍ରାମା||
ବିଗତ ନିସା ରଘୁନାଯକ ଜାଗେ| ବଂଧୁ ବିଲୋକି କହନ ଅସ ଲାଗେ||
ଉଦଉ ଅରୁନ ଅବଲୋକହୁ ତାତା| ପଂକଜ କୋକ ଲୋକ ସୁଖଦାତା||
ବୋଲେ ଲଖନୁ ଜୋରି ଜୁଗ ପାନୀ| ପ୍ରଭୁ ପ୍ରଭାଉ ସୂଚକ ମୃଦୁ ବାନୀ||
दोहा/सोरठा
ଅରୁନୋଦଯସକୁଚେ କୁମୁଦ ଉଡଗନ ଜୋତି ମଲୀନ|
ଜିମି ତୁମ୍ହାର ଆଗମନ ସୁନି ଭଏ ନୃପତି ବଲହୀନ||238||