चौपाई
କଟି ତୂନୀର ପୀତ ପଟ ବାେ| କର ସର ଧନୁଷ ବାମ ବର କାେ||
ପୀତ ଜଗ୍ଯ ଉପବୀତ ସୁହାଏ| ନଖ ସିଖ ମଂଜୁ ମହାଛବି ଛାଏ||
ଦେଖି ଲୋଗ ସବ ଭଏ ସୁଖାରେ| ଏକଟକ ଲୋଚନ ଚଲତ ନ ତାରେ||
ହରଷେ ଜନକୁ ଦେଖି ଦୋଉ ଭାଈ| ମୁନି ପଦ କମଲ ଗହେ ତବ ଜାଈ||
କରି ବିନତୀ ନିଜ କଥା ସୁନାଈ| ରଂଗ ଅବନି ସବ ମୁନିହି ଦେଖାଈ||
ଜହଜହଜାହି କୁଅ ବର ଦୋଊ| ତହତହଚକିତ ଚିତବ ସବୁ କୋଊ||
ନିଜ ନିଜ ରୁଖ ରାମହି ସବୁ ଦେଖା| କୋଉ ନ ଜାନ କଛୁ ମରମୁ ବିସେଷା||
ଭଲି ରଚନା ମୁନି ନୃପ ସନ କହେଊ| ରାଜାମୁଦିତ ମହାସୁଖ ଲହେଊ||
दोहा/सोरठा
ସବ ମଂଚନ୍ହ ତେ ମଂଚୁ ଏକ ସୁଂଦର ବିସଦ ବିସାଲ|
ମୁନି ସମେତ ଦୋଉ ବଂଧୁ ତହବୈଠାରେ ମହିପାଲ||244||