चौपाई
କୌସିକ ସୁନହୁ ମଂଦ ଯହୁ ବାଲକୁ| କୁଟିଲ କାଲବସ ନିଜ କୁଲ ଘାଲକୁ||
ଭାନୁ ବଂସ ରାକେସ କଲଂକୂ| ନିପଟ ନିରଂକୁସ ଅବୁଧ ଅସଂକୂ||
କାଲ କବଲୁ ହୋଇହି ଛନ ମାହୀଂ| କହଉପୁକାରି ଖୋରି ମୋହି ନାହୀଂ||
ତୁମ୍ହ ହଟକଉ ଜୌଂ ଚହହୁ ଉବାରା| କହି ପ୍ରତାପୁ ବଲୁ ରୋଷୁ ହମାରା||
ଲଖନ କହେଉ ମୁନି ସୁଜସ ତୁମ୍ହାରା| ତୁମ୍ହହି ଅଛତ କୋ ବରନୈ ପାରା||
ଅପନେ ମୁ ତୁମ୍ହ ଆପନି କରନୀ| ବାର ଅନେକ ଭାି ବହୁ ବରନୀ||
ନହିଂ ସଂତୋଷୁ ତ ପୁନି କଛୁ କହହୂ| ଜନି ରିସ ରୋକି ଦୁସହ ଦୁଖ ସହହୂ||
ବୀରବ୍ରତୀ ତୁମ୍ହ ଧୀର ଅଛୋଭା| ଗାରୀ ଦେତ ନ ପାବହୁ ସୋଭା||
दोहा/सोरठा
ସୂର ସମର କରନୀ କରହିଂ କହି ନ ଜନାବହିଂ ଆପୁ|
ବିଦ୍ଯମାନ ରନ ପାଇ ରିପୁ କାଯର କଥହିଂ ପ୍ରତାପୁ||274||