चौपाई
ନିଜ ନିଜ ବାସ ବିଲୋକି ବରାତୀ| ସୁର ସୁଖ ସକଲ ସୁଲଭ ସବ ଭାୀ||
ବିଭବ ଭେଦ କଛୁ କୋଉ ନ ଜାନା| ସକଲ ଜନକ କର କରହିଂ ବଖାନା||
ସିଯ ମହିମା ରଘୁନାଯକ ଜାନୀ| ହରଷେ ହୃଦଯହେତୁ ପହିଚାନୀ||
ପିତୁ ଆଗମନୁ ସୁନତ ଦୋଉ ଭାଈ| ହୃଦଯନ ଅତି ଆନଂଦୁ ଅମାଈ||
ସକୁଚନ୍ହ କହି ନ ସକତ ଗୁରୁ ପାହୀଂ| ପିତୁ ଦରସନ ଲାଲଚୁ ମନ ମାହୀଂ||
ବିସ୍ବାମିତ୍ର ବିନଯ ବଡ଼ି ଦେଖୀ| ଉପଜା ଉର ସଂତୋଷୁ ବିସେଷୀ||
ହରଷି ବଂଧୁ ଦୋଉ ହୃଦଯଲଗାଏ| ପୁଲକ ଅଂଗ ଅଂବକ ଜଲ ଛାଏ||
ଚଲେ ଜହାଦସରଥୁ ଜନବାସେ| ମନହୁସରୋବର ତକେଉ ପିଆସେ||
दोहा/सोरठा
ଭୂପ ବିଲୋକେ ଜବହିଂ ମୁନି ଆବତ ସୁତନ୍ହ ସମେତ|
ଉଠେ ହରଷି ସୁଖସିଂଧୁ ମହୁଚଲେ ଥାହ ସୀ ଲେତ||307||