चौपाई
ସୁରନ୍ହ ସୁମଂଗଲ ଅବସରୁ ଜାନା| ବରଷହିଂ ସୁମନ ବଜାଇ ନିସାନା||
ସିବ ବ୍ରହ୍ମାଦିକ ବିବୁଧ ବରୂଥା| ଚଢ଼େ ବିମାନନ୍ହି ନାନା ଜୂଥା||
ପ୍ରେମ ପୁଲକ ତନ ହୃଦଯଉଛାହୂ| ଚଲେ ବିଲୋକନ ରାମ ବିଆହୂ||
ଦେଖି ଜନକପୁରୁ ସୁର ଅନୁରାଗେ| ନିଜ ନିଜ ଲୋକ ସବହିଂ ଲଘୁ ଲାଗେ||
ଚିତବହିଂ ଚକିତ ବିଚିତ୍ର ବିତାନା| ରଚନା ସକଲ ଅଲୌକିକ ନାନା||
ନଗର ନାରି ନର ରୂପ ନିଧାନା| ସୁଘର ସୁଧରମ ସୁସୀଲ ସୁଜାନା||
ତିନ୍ହହି ଦେଖି ସବ ସୁର ସୁରନାରୀଂ| ଭଏ ନଖତ ଜନୁ ବିଧୁ ଉଜିଆରୀଂ||
ବିଧିହି ଭଯହ ଆଚରଜୁ ବିସେଷୀ| ନିଜ କରନୀ କଛୁ କତହୁନ ଦେଖୀ||
दोहा/सोरठा
ସିବସମୁଝାଏ ଦେବ ସବ ଜନି ଆଚରଜ ଭୁଲାହୁ|
ହୃଦଯବିଚାରହୁ ଧୀର ଧରି ସିଯ ରଘୁବୀର ବିଆହୁ||314||