चौपाई
ମଂଗଲଗାନ କରହିଂ ବର ଭାମିନି| ଭୈ ସୁଖମୂଲ ମନୋହର ଜାମିନି||
ଅଇ ପାନ ସବ କାହୂପାଏ| ସ୍ତ୍ରଗ ସୁଗଂଧ ଭୂଷିତ ଛବି ଛାଏ||
ରାମହି ଦେଖି ରଜାଯସୁ ପାଈ| ନିଜ ନିଜ ଭବନ ଚଲେ ସିର ନାଈ||
ପ୍ରେମ ପ୍ରମୋଦ ବିନୋଦୁ ବଢ଼ାଈ| ସମଉ ସମାଜୁ ମନୋହରତାଈ||
କହି ନ ସକହି ସତ ସାରଦ ସେସୂ| ବେଦ ବିରଂଚି ମହେସ ଗନେସୂ||
ସୋ ମୈ କହୌଂ କବନ ବିଧି ବରନୀ| ଭୂମିନାଗୁ ସିର ଧରଇ କି ଧରନୀ||
ନୃପ ସବ ଭାି ସବହି ସନମାନୀ| କହି ମୃଦୁ ବଚନ ବୋଲାଈ ରାନୀ||
ବଧୂ ଲରିକନୀଂ ପର ଘର ଆଈଂ| ରାଖେହୁ ନଯନ ପଲକ କୀ ନାଈ||
दोहा/सोरठा
ଲରିକା ଶ୍ରମିତ ଉନୀଦ ବସ ସଯନ କରାବହୁ ଜାଇ|
ଅସ କହି ଗେ ବିଶ୍ରାମଗୃହରାମ ଚରନ ଚିତୁ ଲାଇ||355||