चौपाई
ରାବନ ମରନ ମନୁଜ କର ଜାଚା| ପ୍ରଭୁ ବିଧି ବଚନୁ କୀନ୍ହ ଚହ ସାଚା||
ଜୌଂ ନହିଂ ଜାଉରହଇ ପଛିତାବା| କରତ ବିଚାରୁ ନ ବନତ ବନାବା||
ଏହି ବିଧି ଭଏ ସୋଚବସ ଈସା| ତେହି ସମଯ ଜାଇ ଦସସୀସା||
ଲୀନ୍ହ ନୀଚ ମାରୀଚହି ସଂଗା| ଭଯଉ ତୁରତ ସୋଇ କପଟ କୁରଂଗା||
କରି ଛଲୁ ମୂଢ଼ ହରୀ ବୈଦେହୀ| ପ୍ରଭୁ ପ୍ରଭାଉ ତସ ବିଦିତ ନ ତେହୀ||
ମୃଗ ବଧି ବନ୍ଧୁ ସହିତ ହରି ଆଏ| ଆଶ୍ରମୁ ଦେଖି ନଯନ ଜଲ ଛାଏ||
ବିରହ ବିକଲ ନର ଇବ ରଘୁରାଈ| ଖୋଜତ ବିପିନ ଫିରତ ଦୋଉ ଭାଈ||
କବହୂଜୋଗ ବିଯୋଗ ନ ଜାକେଂ| ଦେଖା ପ୍ରଗଟ ବିରହ ଦୁଖ ତାକେଂ||
दोहा/सोरठा
ଅତି ବିଚିତ୍ର ରଘୁପତି ଚରିତ ଜାନହିଂ ପରମ ସୁଜାନ|
ଜେ ମତିମଂଦ ବିମୋହ ବସ ହୃଦଯଧରହିଂ କଛୁ ଆନ||49||