चौपाई
ଦେଖି ରସାଲ ବିଟପ ବର ସାଖା| ତେହି ପର ଚଢ଼େଉ ମଦନୁ ମନ ମାଖା||
ସୁମନ ଚାପ ନିଜ ସର ସଂଧାନେ| ଅତି ରିସ ତାକି ଶ୍ରବନ ଲଗି ତାନେ||
ଛାଡ଼େ ବିଷମ ବିସିଖ ଉର ଲାଗେ| ଛୁଟି ସମାଧି ସଂଭୁ ତବ ଜାଗେ||
ଭଯଉ ଈସ ମନ ଛୋଭୁ ବିସେଷୀ| ନଯନ ଉଘାରି ସକଲ ଦିସି ଦେଖୀ||
ସୌରଭ ପଲ୍ଲବ ମଦନୁ ବିଲୋକା| ଭଯଉ କୋପୁ କଂପେଉ ତ୍ରୈଲୋକା||
ତବ ସିବତୀସର ନଯନ ଉଘାରା| ଚିତବତ କାମୁ ଭଯଉ ଜରି ଛାରା||
ହାହାକାର ଭଯଉ ଜଗ ଭାରୀ| ଡରପେ ସୁର ଭଏ ଅସୁର ସୁଖାରୀ||
ସମୁଝି କାମସୁଖୁ ସୋଚହିଂ ଭୋଗୀ| ଭଏ ଅକଂଟକ ସାଧକ ଜୋଗୀ||
छंद
ଜୋଗି ଅକଂଟକ ଭଏ ପତି ଗତି ସୁନତ ରତି ମୁରୁଛିତ ଭଈ|
ରୋଦତି ବଦତି ବହୁ ଭାି କରୁନା କରତି ସଂକର ପହିଂ ଗଈ|
ଅତି ପ୍ରେମ କରି ବିନତୀ ବିବିଧ ବିଧି ଜୋରି କର ସନ୍ମୁଖ ରହୀ|
ପ୍ରଭୁ ଆସୁତୋଷ କୃପାଲ ସିବ ଅବଲା ନିରଖି ବୋଲେ ସହୀ||
दोहा/सोरठा
ଅବ ତେଂ ରତି ତବ ନାଥ କର ହୋଇହି ନାମୁ ଅନଂଗୁ|
ବିନୁ ବପୁ ବ୍ଯାପିହି ସବହି ପୁନି ସୁନୁ ନିଜ ମିଲନ ପ୍ରସଂଗୁ||87||