चौपाई
ଜୌଂ ଏ କଂଦ ମୂଲ ଫଲ ଖାହୀଂ| ବାଦି ସୁଧାଦି ଅସନ ଜଗ ମାହୀଂ||
ଏକ କହହିଂ ଏ ସହଜ ସୁହାଏ| ଆପୁ ପ୍ରଗଟ ଭଏ ବିଧି ନ ବନାଏ||
ଜହଲଗି ବେଦ କହୀ ବିଧି କରନୀ| ଶ୍ରବନ ନଯନ ମନ ଗୋଚର ବରନୀ||
ଦେଖହୁ ଖୋଜି ଭୁଅନ ଦସ ଚାରୀ| କହଅସ ପୁରୁଷ କହାଅସି ନାରୀ||
ଇନ୍ହହି ଦେଖି ବିଧି ମନୁ ଅନୁରାଗା| ପଟତର ଜୋଗ ବନାବୈ ଲାଗା||
କୀନ୍ହ ବହୁତ ଶ୍ରମ ଐକ ନ ଆଏ| ତେହିଂ ଇରିଷା ବନ ଆନି ଦୁରାଏ||
ଏକ କହହିଂ ହମ ବହୁତ ନ ଜାନହିଂ| ଆପୁହି ପରମ ଧନ୍ଯ କରି ମାନହିଂ||
ତେ ପୁନି ପୁନ୍ଯପୁଂଜ ହମ ଲେଖେ| ଜେ ଦେଖହିଂ ଦେଖିହହିଂ ଜିନ୍ହ ଦେଖେ||
दोहा/सोरठा
ଏହି ବିଧି କହି କହି ବଚନ ପ୍ରିଯ ଲେହିଂ ନଯନ ଭରି ନୀର|
କିମି ଚଲିହହି ମାରଗ ଅଗମ ସୁଠି ସୁକୁମାର ସରୀର||120||