चौपाई
ତାତ ବାତ ମୈଂ ସକଲ ସାରୀ| ଭୈ ମଂଥରା ସହାଯ ବିଚାରୀ||
କଛୁକ କାଜ ବିଧି ବୀଚ ବିଗାରେଉ| ଭୂପତି ସୁରପତି ପୁର ପଗୁ ଧାରେଉ||
ସୁନତ ଭରତୁ ଭଏ ବିବସ ବିଷାଦା| ଜନୁ ସହମେଉ କରି କେହରି ନାଦା||
ତାତ ତାତ ହା ତାତ ପୁକାରୀ| ପରେ ଭୂମିତଲ ବ୍ଯାକୁଲ ଭାରୀ||
ଚଲତ ନ ଦେଖନ ପାଯଉତୋହୀ| ତାତ ନ ରାମହି ସୌଂପେହୁ ମୋହୀ||
ବହୁରି ଧୀର ଧରି ଉଠେ ସାରୀ| କହୁ ପିତୁ ମରନ ହେତୁ ମହତାରୀ||
ସୁନି ସୁତ ବଚନ କହତି କୈକେଈ| ମରମୁ ପାି ଜନୁ ମାହୁର ଦେଈ||
ଆଦିହୁ ତେଂ ସବ ଆପନି କରନୀ| କୁଟିଲ କଠୋର ମୁଦିତ ମନ ବରନୀ||
दोहा/सोरठा
ଭରତହି ବିସରେଉ ପିତୁ ମରନ ସୁନତ ରାମ ବନ ଗୌନୁ|
ହେତୁ ଅପନପଉ ଜାନି ଜିଯଥକିତ ରହେ ଧରି ମୌନୁ||160||