चौपाई
ଭୂପତି ମରନ ପେମ ପନୁ ରାଖୀ| ଜନନୀ କୁମତି ଜଗତୁ ସବୁ ସାଖୀ||
ଦେଖି ନ ଜାହି ବିକଲ ମହତାରୀ| ଜରହିଂ ଦୁସହ ଜର ପୁର ନର ନାରୀ||
ମହୀଂ ସକଲ ଅନରଥ କର ମୂଲା| ସୋ ସୁନି ସମୁଝି ସହିଉସବ ସୂଲା||
ସୁନି ବନ ଗବନୁ କୀନ୍ହ ରଘୁନାଥା| କରି ମୁନି ବେଷ ଲଖନ ସିଯ ସାଥା||
ବିନୁ ପାନହିନ୍ହ ପଯାଦେହି ପାଏ ସଂକରୁ ସାଖି ରହେଉଏହି ଘାଏ|
ବହୁରି ନିହାର ନିଷାଦ ସନେହୂ| କୁଲିସ କଠିନ ଉର ଭଯଉ ନ ବେହୂ||
ଅବ ସବୁ ଆିନ୍ହ ଦେଖେଉଆଈ| ଜିଅତ ଜୀବ ଜଡ଼ ସବଇ ସହାଈ||
ଜିନ୍ହହି ନିରଖି ମଗ ସାିନି ବୀଛୀ| ତଜହିଂ ବିଷମ ବିଷୁ ତାମସ ତୀଛୀ||
दोहा/सोरठा
ତେଇ ରଘୁନଂଦନୁ ଲଖନୁ ସିଯ ଅନହିତ ଲାଗେ ଜାହି|
ତାସୁ ତନଯ ତଜି ଦୁସହ ଦୁଖ ଦୈଉ ସହାବଇ କାହି||262||