चौपाई
ସୀଯ ସକୁଚ ବସ ଉତରୁ ନ ଦେଈ| ସୋ ସୁନି ତମକି ଉଠୀ କୈକେଈ||
ମୁନି ପଟ ଭୂଷନ ଭାଜନ ଆନୀ| ଆଗେଂ ଧରି ବୋଲୀ ମୃଦୁ ବାନୀ||
ନୃପହି ପ୍ରାନ ପ୍ରିଯ ତୁମ୍ହ ରଘୁବୀରା| ସୀଲ ସନେହ ନ ଛାଡ଼ିହି ଭୀରା||
ସୁକୃତ ସୁଜସୁ ପରଲୋକୁ ନସାଊ| ତୁମ୍ହହି ଜାନ ବନ କହିହି ନ କାଊ||
ଅସ ବିଚାରି ସୋଇ କରହୁ ଜୋ ଭାବା| ରାମ ଜନନି ସିଖ ସୁନି ସୁଖୁ ପାବା||
ଭୂପହି ବଚନ ବାନସମ ଲାଗେ| କରହିଂ ନ ପ୍ରାନ ପଯାନ ଅଭାଗେ||
ଲୋଗ ବିକଲ ମୁରୁଛିତ ନରନାହୂ| କାହ କରିଅ କଛୁ ସୂଝ ନ କାହୂ||
ରାମୁ ତୁରତ ମୁନି ବେଷୁ ବନାଈ| ଚଲେ ଜନକ ଜନନିହି ସିରୁ ନାଈ||
दोहा/सोरठा
ସଜି ବନ ସାଜୁ ସମାଜୁ ସବୁ ବନିତା ବଂଧୁ ସମେତ|
ବଂଦି ବିପ୍ର ଗୁର ଚରନ ପ୍ରଭୁ ଚଲେ କରି ସବହି ଅଚେତ||79||