चौपाई
ରାମ ବାଲି ନିଜ ଧାମ ପଠାବା| ନଗର ଲୋଗ ସବ ବ୍ଯାକୁଲ ଧାବା||
ନାନା ବିଧି ବିଲାପ କର ତାରା| ଛୂଟେ କେସ ନ ଦେହ ସାରା||
ତାରା ବିକଲ ଦେଖି ରଘୁରାଯା | ଦୀନ୍ହ ଗ୍ଯାନ ହରି ଲୀନ୍ହୀ ମାଯା||
ଛିତି ଜଲ ପାବକ ଗଗନ ସମୀରା| ପଂଚ ରଚିତ ଅତି ଅଧମ ସରୀରା||
ପ୍ରଗଟ ସୋ ତନୁ ତବ ଆଗେଂ ସୋବା| ଜୀବ ନିତ୍ଯ କେହି ଲଗି ତୁମ୍ହ ରୋବା||
ଉପଜା ଗ୍ଯାନ ଚରନ ତବ ଲାଗୀ| ଲୀନ୍ହେସି ପରମ ଭଗତି ବର ମାଗୀ||
ଉମା ଦାରୁ ଜୋଷିତ କୀ ନାଈ| ସବହି ନଚାବତ ରାମୁ ଗୋସାଈ||
ତବ ସୁଗ୍ରୀବହି ଆଯସୁ ଦୀନ୍ହା| ମୃତକ କର୍ମ ବିଧିବତ ସବ କୀନ୍ହା||
ରାମ କହା ଅନୁଜହି ସମୁଝାଈ| ରାଜ ଦେହୁ ସୁଗ୍ରୀବହି ଜାଈ||
ରଘୁପତି ଚରନ ନାଇ କରି ମାଥା| ଚଲେ ସକଲ ପ୍ରେରିତ ରଘୁନାଥା||

छंद
ସୋ ନଯନ ଗୋଚର ଜାସୁ ଗୁନ ନିତ ନେତି କହି ଶ୍ରୁତି ଗାବହୀଂ|
ଜିତି ପବନ ମନ ଗୋ ନିରସ କରି ମୁନି ଧ୍ଯାନ କବହୁ ପାବହୀଂ||
ମୋହି ଜାନି ଅତି ଅଭିମାନ ବସ ପ୍ରଭୁ କହେଉ ରାଖୁ ସରୀରହୀ|
ଅସ କବନ ସଠ ହଠି କାଟି ସୁରତରୁ ବାରି କରିହି ବବୂରହୀ||1||
ଅବ ନାଥ କରି କରୁନା ବିଲୋକହୁ ଦେହୁ ଜୋ ବର ମାଗଊ
ଜେହିଂ ଜୋନି ଜନ୍ମୌଂ କର୍ମ ବସ ତହରାମ ପଦ ଅନୁରାଗଊ|
ଯହ ତନଯ ମମ ସମ ବିନଯ ବଲ କଲ୍ଯାନପ୍ରଦ ପ୍ରଭୁ ଲୀଜିଐ|
ଗହି ବାହସୁର ନର ନାହ ଆପନ ଦାସ ଅଂଗଦ କୀଜିଐ||2||

दोहा/सोरठा
ଲଛିମନ ତୁରତ ବୋଲାଏ ପୁରଜନ ବିପ୍ର ସମାଜ|
ରାଜୁ ଦୀନ୍ହ ସୁଗ୍ରୀବ କହଅଂଗଦ କହଜୁବରାଜ||11||