चौपाई
ସୁଂଦର ବନ କୁସୁମିତ ଅତି ସୋଭା| ଗୁଂଜତ ମଧୁପ ନିକର ମଧୁ ଲୋଭା||
କଂଦ ମୂଲ ଫଲ ପତ୍ର ସୁହାଏ| ଭଏ ବହୁତ ଜବ ତେ ପ୍ରଭୁ ଆଏ ||
ଦେଖି ମନୋହର ସୈଲ ଅନୂପା| ରହେ ତହଅନୁଜ ସହିତ ସୁରଭୂପା||
ମଧୁକର ଖଗ ମୃଗ ତନୁ ଧରି ଦେବା| କରହିଂ ସିଦ୍ଧ ମୁନି ପ୍ରଭୁ କୈ ସେବା||
ମଂଗଲରୁପ ଭଯଉ ବନ ତବ ତେ | କୀନ୍ହ ନିବାସ ରମାପତି ଜବ ତେ||
ଫଟିକ ସିଲା ଅତି ସୁଭ୍ର ସୁହାଈ| ସୁଖ ଆସୀନ ତହାଦ୍ବୌ ଭାଈ||
କହତ ଅନୁଜ ସନ କଥା ଅନେକା| ଭଗତି ବିରତି ନୃପନୀତି ବିବେକା||
ବରଷା କାଲ ମେଘ ନଭ ଛାଏ| ଗରଜତ ଲାଗତ ପରମ ସୁହାଏ||
छंद
ସୋ ନଯନ ଗୋଚର ଜାସୁ ଗୁନ ନିତ ନେତି କହି ଶ୍ରୁତି ଗାବହୀଂ|
ଜିତି ପବନ ମନ ଗୋ ନିରସ କରି ମୁନି ଧ୍ଯାନ କବହୁ ପାବହୀଂ||
ମୋହି ଜାନି ଅତି ଅଭିମାନ ବସ ପ୍ରଭୁ କହେଉ ରାଖୁ ସରୀରହୀ|
ଅସ କବନ ସଠ ହଠି କାଟି ସୁରତରୁ ବାରି କରିହି ବବୂରହୀ||1||
ଅବ ନାଥ କରି କରୁନା ବିଲୋକହୁ ଦେହୁ ଜୋ ବର ମାଗଊ
ଜେହିଂ ଜୋନି ଜନ୍ମୌଂ କର୍ମ ବସ ତହରାମ ପଦ ଅନୁରାଗଊ|
ଯହ ତନଯ ମମ ସମ ବିନଯ ବଲ କଲ୍ଯାନପ୍ରଦ ପ୍ରଭୁ ଲୀଜିଐ|
ଗହି ବାହସୁର ନର ନାହ ଆପନ ଦାସ ଅଂଗଦ କୀଜିଐ||2||
दोहा/सोरठा
ଲଛିମନ ଦେଖୁ ମୋର ଗନ ନାଚତ ବାରିଦ ପୈଖି|
ଗୃହୀ ବିରତି ରତ ହରଷ ଜସ ବିଷ୍ନୁ ଭଗତ କହୁଦେଖି||13||