चौपाई
ସୁଖୀ ମୀନ ଜେ ନୀର ଅଗାଧା| ଜିମି ହରି ସରନ ନ ଏକଉ ବାଧା||
ଫୂଲେଂ କମଲ ସୋହ ସର କୈସା| ନିର୍ଗୁନ ବ୍ରମ୍ହ ସଗୁନ ଭଏଜୈସା||
ଗୁଂଜତ ମଧୁକର ମୁଖର ଅନୂପା| ସୁଂଦର ଖଗ ରବ ନାନା ରୂପା||
ଚକ୍ରବାକ ମନ ଦୁଖ ନିସି ପୈଖୀ| ଜିମି ଦୁର୍ଜନ ପର ସଂପତି ଦେଖୀ||
ଚାତକ ରଟତ ତୃଷା ଅତି ଓହୀ| ଜିମି ସୁଖ ଲହଇ ନ ସଂକରଦ୍ରୋହୀ||
ସରଦାତପ ନିସି ସସି ଅପହରଈ| ସଂତ ଦରସ ଜିମି ପାତକ ଟରଈ||
ଦେଖି ଇଂଦୁ ଚକୋର ସମୁଦାଈ| ଚିତବତହିଂ ଜିମି ହରିଜନ ହରି ପାଈ||
ମସକ ଦଂସ ବୀତେ ହିମ ତ୍ରାସା| ଜିମି ଦ୍ବିଜ ଦ୍ରୋହ କିଏକୁଲ ନାସା||

छंद
ସୋ ନଯନ ଗୋଚର ଜାସୁ ଗୁନ ନିତ ନେତି କହି ଶ୍ରୁତି ଗାବହୀଂ|
ଜିତି ପବନ ମନ ଗୋ ନିରସ କରି ମୁନି ଧ୍ଯାନ କବହୁ ପାବହୀଂ||
ମୋହି ଜାନି ଅତି ଅଭିମାନ ବସ ପ୍ରଭୁ କହେଉ ରାଖୁ ସରୀରହୀ|
ଅସ କବନ ସଠ ହଠି କାଟି ସୁରତରୁ ବାରି କରିହି ବବୂରହୀ||1||
ଅବ ନାଥ କରି କରୁନା ବିଲୋକହୁ ଦେହୁ ଜୋ ବର ମାଗଊ
ଜେହିଂ ଜୋନି ଜନ୍ମୌଂ କର୍ମ ବସ ତହରାମ ପଦ ଅନୁରାଗଊ|
ଯହ ତନଯ ମମ ସମ ବିନଯ ବଲ କଲ୍ଯାନପ୍ରଦ ପ୍ରଭୁ ଲୀଜିଐ|
ଗହି ବାହସୁର ନର ନାହ ଆପନ ଦାସ ଅଂଗଦ କୀଜିଐ||2||

दोहा/सोरठा
ଭୂମି ଜୀବ ସଂକୁଲ ରହେ ଗଏ ସରଦ ରିତୁ ପାଇ|
ସଦଗୁର ମିଲେ ଜାହିଂ ଜିମି ସଂସଯ ଭ୍ରମ ସମୁଦାଇ||17||