चौपाई
କତହୁହୋଇ ନିସିଚର ସୈଂ ଭେଟା| ପ୍ରାନ ଲେହିଂ ଏକ ଏକ ଚପେଟା||
ବହୁ ପ୍ରକାର ଗିରି କାନନ ହେରହିଂ| କୋଉ ମୁନି ମିଲତ ତାହି ସବ ଘେରହିଂ||
ଲାଗି ତୃଷା ଅତିସଯ ଅକୁଲାନେ| ମିଲଇ ନ ଜଲ ଘନ ଗହନ ଭୁଲାନେ||
ମନ ହନୁମାନ କୀନ୍ହ ଅନୁମାନା| ମରନ ଚହତ ସବ ବିନୁ ଜଲ ପାନା||
ଚଢ଼ି ଗିରି ସିଖର ଚହୂଦିସି ଦେଖା| ଭୂମି ବିବିର ଏକ କୌତୁକ ପେଖା||
ଚକ୍ରବାକ ବକ ହଂସ ଉଡ଼ାହୀଂ| ବହୁତକ ଖଗ ପ୍ରବିସହିଂ ତେହି ମାହୀଂ||
ଗିରି ତେ ଉତରି ପବନସୁତ ଆବା| ସବ କହୁଲୈ ସୋଇ ବିବର ଦେଖାବା||
ଆଗେଂ କୈ ହନୁମଂତହି ଲୀନ୍ହା| ପୈଠେ ବିବର ବିଲଂବୁ ନ କୀନ୍ହା||

छंद
ସୋ ନଯନ ଗୋଚର ଜାସୁ ଗୁନ ନିତ ନେତି କହି ଶ୍ରୁତି ଗାବହୀଂ|
ଜିତି ପବନ ମନ ଗୋ ନିରସ କରି ମୁନି ଧ୍ଯାନ କବହୁ ପାବହୀଂ||
ମୋହି ଜାନି ଅତି ଅଭିମାନ ବସ ପ୍ରଭୁ କହେଉ ରାଖୁ ସରୀରହୀ|
ଅସ କବନ ସଠ ହଠି କାଟି ସୁରତରୁ ବାରି କରିହି ବବୂରହୀ||1||
ଅବ ନାଥ କରି କରୁନା ବିଲୋକହୁ ଦେହୁ ଜୋ ବର ମାଗଊ
ଜେହିଂ ଜୋନି ଜନ୍ମୌଂ କର୍ମ ବସ ତହରାମ ପଦ ଅନୁରାଗଊ|
ଯହ ତନଯ ମମ ସମ ବିନଯ ବଲ କଲ୍ଯାନପ୍ରଦ ପ୍ରଭୁ ଲୀଜିଐ|
ଗହି ବାହସୁର ନର ନାହ ଆପନ ଦାସ ଅଂଗଦ କୀଜିଐ||2||

दोहा/सोरठा
ଦୀଖ ଜାଇ ଉପବନ ବର ସର ବିଗସିତ ବହୁ କଂଜ|
ମଂଦିର ଏକ ରୁଚିର ତହବୈଠି ନାରି ତପ ପୁଂଜ||24||