चौपाई
ଅନୁଜ କ୍ରିଯା କରି ସାଗର ତୀରା| କହି ନିଜ କଥା ସୁନହୁ କପି ବୀରା||
ହମ ଦ୍ବୌ ବଂଧୁ ପ୍ରଥମ ତରୁନାଈ | ଗଗନ ଗଏ ରବି ନିକଟ ଉଡାଈ||
ତେଜ ନ ସହି ସକ ସୋ ଫିରି ଆବା | ମୈ ଅଭିମାନୀ ରବି ନିଅରାବା ||
ଜରେ ପଂଖ ଅତି ତେଜ ଅପାରା | ପରେଉଭୂମି କରି ଘୋର ଚିକାରା ||
ମୁନି ଏକ ନାମ ଚଂଦ୍ରମା ଓହୀ| ଲାଗୀ ଦଯା ଦେଖୀ କରି ମୋହୀ||
ବହୁ ପ୍ରକାର ତେଂହି ଗ୍ଯାନ ସୁନାବା | ଦେହି ଜନିତ ଅଭିମାନୀ ଛଡ଼ାବା ||
ତ୍ରେତାବ୍ରହ୍ମ ମନୁଜ ତନୁ ଧରିହୀ| ତାସୁ ନାରି ନିସିଚର ପତି ହରିହୀ||
ତାସୁ ଖୋଜ ପଠଇହି ପ୍ରଭୂ ଦୂତା| ତିନ୍ହହି ମିଲେଂ ତୈଂ ହୋବ ପୁନୀତା||
ଜମିହହିଂ ପଂଖ କରସି ଜନି ଚିଂତା | ତିନ୍ହହି ଦେଖାଇ ଦେହେସୁ ତୈଂ ସୀତା||
ମୁନି କଇ ଗିରା ସତ୍ଯ ଭଇ ଆଜୂ | ସୁନି ମମ ବଚନ କରହୁ ପ୍ରଭୁ କାଜୂ||
ଗିରି ତ୍ରିକୂଟ ଊପର ବସ ଲଂକା | ତହରହ ରାବନ ସହଜ ଅସଂକା ||
ତହଅସୋକ ଉପବନ ଜହରହଈ || ସୀତା ବୈଠି ସୋଚ ରତ ଅହଈ||

छंद
ସୋ ନଯନ ଗୋଚର ଜାସୁ ଗୁନ ନିତ ନେତି କହି ଶ୍ରୁତି ଗାବହୀଂ|
ଜିତି ପବନ ମନ ଗୋ ନିରସ କରି ମୁନି ଧ୍ଯାନ କବହୁ ପାବହୀଂ||
ମୋହି ଜାନି ଅତି ଅଭିମାନ ବସ ପ୍ରଭୁ କହେଉ ରାଖୁ ସରୀରହୀ|
ଅସ କବନ ସଠ ହଠି କାଟି ସୁରତରୁ ବାରି କରିହି ବବୂରହୀ||1||
ଅବ ନାଥ କରି କରୁନା ବିଲୋକହୁ ଦେହୁ ଜୋ ବର ମାଗଊ
ଜେହିଂ ଜୋନି ଜନ୍ମୌଂ କର୍ମ ବସ ତହରାମ ପଦ ଅନୁରାଗଊ|
ଯହ ତନଯ ମମ ସମ ବିନଯ ବଲ କଲ୍ଯାନପ୍ରଦ ପ୍ରଭୁ ଲୀଜିଐ|
ଗହି ବାହସୁର ନର ନାହ ଆପନ ଦାସ ଅଂଗଦ କୀଜିଐ||2||

दोहा/सोरठा
ମୈଂ ଦେଖଉତୁମ୍ହ ନାହି ଗୀଘହି ଦଷ୍ଟି ଅପାର||
ବୂଢ ଭଯଉନ ତ କରତେଉକଛୁକ ସହାଯ ତୁମ୍ହାର||28||