चौपाई
ଭରତାନୁଜ ଲଛିମନ ପୁନି ଭେଂଟେ| ଦୁସହ ବିରହ ସଂଭବ ଦୁଖ ମେଟେ||
ସୀତା ଚରନ ଭରତ ସିରୁ ନାବା| ଅନୁଜ ସମେତ ପରମ ସୁଖ ପାବା||
ପ୍ରଭୁ ବିଲୋକି ହରଷେ ପୁରବାସୀ| ଜନିତ ବିଯୋଗ ବିପତି ସବ ନାସୀ||
ପ୍ରେମାତୁର ସବ ଲୋଗ ନିହାରୀ| କୌତୁକ କୀନ୍ହ କୃପାଲ ଖରାରୀ||
ଅମିତ ରୂପ ପ୍ରଗଟେ ତେହି କାଲା| ଜଥାଜୋଗ ମିଲେ ସବହି କୃପାଲା||
କୃପାଦୃଷ୍ଟି ରଘୁବୀର ବିଲୋକୀ| କିଏ ସକଲ ନର ନାରି ବିସୋକୀ||
ଛନ ମହିଂ ସବହି ମିଲେ ଭଗବାନା| ଉମା ମରମ ଯହ କାହୁନ ଜାନା||
ଏହି ବିଧି ସବହି ସୁଖୀ କରି ରାମା| ଆଗେଂ ଚଲେ ସୀଲ ଗୁନ ଧାମା||
କୌସଲ୍ଯାଦି ମାତୁ ସବ ଧାଈ| ନିରଖି ବଚ୍ଛ ଜନୁ ଧେନୁ ଲବାଈ||
छंद
ଜନୁ ଧେନୁ ବାଲକ ବଚ୍ଛ ତଜି ଗୃହଚରନ ବନ ପରବସ ଗଈଂ|
ଦିନ ଅଂତ ପୁର ରୁଖ ସ୍ତ୍ରବତ ଥନ ହୁଂକାର କରି ଧାବତ ଭଈ||
ଅତି ପ୍ରେମ ସବ ମାତୁ ଭେଟୀଂ ବଚନ ମୃଦୁ ବହୁବିଧି କହେ|
ଗଇ ବିଷମ ବିଯୋଗ ଭବ ତିନ୍ହ ହରଷ ସୁଖ ଅଗନିତ ଲହେ||
दोहा/सोरठा
ଭେଟେଉ ତନଯ ସୁମିତ୍ରାରାମ ଚରନ ରତି ଜାନି|
ରାମହି ମିଲତ କୈକେଈ ହୃଦଯବହୁତ ସକୁଚାନି||6(କ)||
ଲଛିମନ ସବ ମାତନ୍ହ ମିଲି ହରଷେ ଆସିଷ ପାଇ|
କୈକେଇ କହପୁନି ପୁନି ମିଲେ ମନ କର ଛୋଭୁ ନ ଜାଇ||6||