चौपाई
ਪੁਨਿ ਬਂਦਉਸਾਰਦ ਸੁਰਸਰਿਤਾ। ਜੁਗਲ ਪੁਨੀਤ ਮਨੋਹਰ ਚਰਿਤਾ।।
ਮਜ੍ਜਨ ਪਾਨ ਪਾਪ ਹਰ ਏਕਾ। ਕਹਤ ਸੁਨਤ ਏਕ ਹਰ ਅਬਿਬੇਕਾ।।
ਗੁਰ ਪਿਤੁ ਮਾਤੁ ਮਹੇਸ ਭਵਾਨੀ। ਪ੍ਰਨਵਉਦੀਨਬਂਧੁ ਦਿਨ ਦਾਨੀ।।
ਸੇਵਕ ਸ੍ਵਾਮਿ ਸਖਾ ਸਿਯ ਪੀ ਕੇ। ਹਿਤ ਨਿਰੁਪਧਿ ਸਬ ਬਿਧਿ ਤੁਲਸੀਕੇ।।
ਕਲਿ ਬਿਲੋਕਿ ਜਗ ਹਿਤ ਹਰ ਗਿਰਿਜਾ। ਸਾਬਰ ਮਂਤ੍ਰ ਜਾਲ ਜਿਨ੍ਹ ਸਿਰਿਜਾ।।
ਅਨਮਿਲ ਆਖਰ ਅਰਥ ਨ ਜਾਪੂ। ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਭਾਉ ਮਹੇਸ ਪ੍ਰਤਾਪੂ।।
ਸੋ ਉਮੇਸ ਮੋਹਿ ਪਰ ਅਨੁਕੂਲਾ। ਕਰਿਹਿਂ ਕਥਾ ਮੁਦ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ।।
ਸੁਮਿਰਿ ਸਿਵਾ ਸਿਵ ਪਾਇ ਪਸਾਊ। ਬਰਨਉਰਾਮਚਰਿਤ ਚਿਤ ਚਾਊ।।
ਭਨਿਤਿ ਮੋਰਿ ਸਿਵ ਕਰਿਪਾਬਿਭਾਤੀ। ਸਸਿ ਸਮਾਜ ਮਿਲਿ ਮਨਹੁਸੁਰਾਤੀ।।
ਜੇ ਏਹਿ ਕਥਹਿ ਸਨੇਹ ਸਮੇਤਾ। ਕਹਿਹਹਿਂ ਸੁਨਿਹਹਿਂ ਸਮੁਝਿ ਸਚੇਤਾ।।
ਹੋਇਹਹਿਂ ਰਾਮ ਚਰਨ ਅਨੁਰਾਗੀ। ਕਲਿ ਮਲ ਰਹਿਤ ਸੁਮਂਗਲ ਭਾਗੀ।।

दोहा/सोरठा
ਸਪਨੇਹੁਸਾਚੇਹੁਮੋਹਿ ਪਰ ਜੌਂ ਹਰ ਗੌਰਿ ਪਸਾਉ।
ਤੌ ਫੁਰ ਹੋਉ ਜੋ ਕਹੇਉਸਬ ਭਾਸ਼ਾ ਭਨਿਤਿ ਪ੍ਰਭਾਉ।।15।।