चौपाई
ਰਹੇ ਤਹਾਨਿਸਿਚਰ ਭਟ ਭਾਰੇ। ਤੇ ਸਬ ਸੁਰਨ੍ਹ ਸਮਰ ਸਂਘਾਰੇ।।
ਅਬ ਤਹਰਹਹਿਂ ਸਕ੍ਰ ਕੇ ਪ੍ਰੇਰੇ। ਰਚ੍ਛਕ ਕੋਟਿ ਜਚ੍ਛਪਤਿ ਕੇਰੇ।।
ਦਸਮੁਖ ਕਤਹੁਖਬਰਿ ਅਸਿ ਪਾਈ। ਸੇਨ ਸਾਜਿ ਗਢ਼ ਘੇਰੇਸਿ ਜਾਈ।।
ਦੇਖਿ ਬਿਕਟ ਭਟ ਬਡ਼ਿ ਕਟਕਾਈ। ਜਚ੍ਛ ਜੀਵ ਲੈ ਗਏ ਪਰਾਈ।।
ਫਿਰਿ ਸਬ ਨਗਰ ਦਸਾਨਨ ਦੇਖਾ। ਗਯਉ ਸੋਚ ਸੁਖ ਭਯਉ ਬਿਸੇਸ਼ਾ।।
ਸੁਂਦਰ ਸਹਜ ਅਗਮ ਅਨੁਮਾਨੀ। ਕੀਨ੍ਹਿ ਤਹਾਰਾਵਨ ਰਜਧਾਨੀ।।
ਜੇਹਿ ਜਸ ਜੋਗ ਬਾਿ ਗਰਿਹ ਦੀਨ੍ਹੇ। ਸੁਖੀ ਸਕਲ ਰਜਨੀਚਰ ਕੀਨ੍ਹੇ।।
ਏਕ ਬਾਰ ਕੁਬੇਰ ਪਰ ਧਾਵਾ। ਪੁਸ਼੍ਪਕ ਜਾਨ ਜੀਤਿ ਲੈ ਆਵਾ।।

दोहा/सोरठा
ਕੌਤੁਕਹੀਂ ਕੈਲਾਸ ਪੁਨਿ ਲੀਨ੍ਹੇਸਿ ਜਾਇ ਉਠਾਇ।
ਮਨਹੁਤੌਲਿ ਨਿਜ ਬਾਹੁਬਲ ਚਲਾ ਬਹੁਤ ਸੁਖ ਪਾਇ।।179।।