चौपाई
ਮੇਘਨਾਦ ਕਹੁਪੁਨਿ ਹਰਾਵਾ। ਦੀਨ੍ਹੀ ਸਿਖ ਬਲੁ ਬਯਰੁ ਬਢ਼ਾਵਾ।।
ਜੇ ਸੁਰ ਸਮਰ ਧੀਰ ਬਲਵਾਨਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਂ ਲਰਿਬੇ ਕਰ ਅਭਿਮਾਨਾ।।
ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਜੀਤਿ ਰਨ ਆਨੇਸੁ ਬਾੀ। ਉਠਿ ਸੁਤ ਪਿਤੁ ਅਨੁਸਾਸਨ ਕਾੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸਬਹੀ ਅਗ੍ਯਾ ਦੀਨ੍ਹੀ। ਆਪੁਨੁ ਚਲੇਉ ਗਦਾ ਕਰ ਲੀਨ੍ਹੀ।।
ਚਲਤ ਦਸਾਨਨ ਡੋਲਤਿ ਅਵਨੀ। ਗਰ੍ਜਤ ਗਰ੍ਭ ਸ੍ਤ੍ਰਵਹਿਂ ਸੁਰ ਰਵਨੀ।।
ਰਾਵਨ ਆਵਤ ਸੁਨੇਉ ਸਕੋਹਾ। ਦੇਵਨ੍ਹ ਤਕੇ ਮੇਰੁ ਗਿਰਿ ਖੋਹਾ।।
ਦਿਗਪਾਲਨ੍ਹ ਕੇ ਲੋਕ ਸੁਹਾਏ। ਸੂਨੇ ਸਕਲ ਦਸਾਨਨ ਪਾਏ।।
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਸਿਂਘਨਾਦ ਕਰਿ ਭਾਰੀ। ਦੇਇ ਦੇਵਤਨ੍ਹ ਗਾਰਿ ਪਚਾਰੀ।।
ਰਨ ਮਦ ਮਤ੍ਤ ਫਿਰਇ ਜਗ ਧਾਵਾ। ਪ੍ਰਤਿਭਟ ਖੌਜਤ ਕਤਹੁਨ ਪਾਵਾ।।
ਰਬਿ ਸਸਿ ਪਵਨ ਬਰੁਨ ਧਨਧਾਰੀ। ਅਗਿਨਿ ਕਾਲ ਜਮ ਸਬ ਅਧਿਕਾਰੀ।।
ਕਿਂਨਰ ਸਿਦ੍ਧ ਮਨੁਜ ਸੁਰ ਨਾਗਾ। ਹਠਿ ਸਬਹੀ ਕੇ ਪਂਥਹਿਂ ਲਾਗਾ।।
ਬ੍ਰਹ੍ਮਸਰਿਸ਼੍ਟਿ ਜਹਲਗਿ ਤਨੁਧਾਰੀ। ਦਸਮੁਖ ਬਸਬਰ੍ਤੀ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਆਯਸੁ ਕਰਹਿਂ ਸਕਲ ਭਯਭੀਤਾ। ਨਵਹਿਂ ਆਇ ਨਿਤ ਚਰਨ ਬਿਨੀਤਾ।।

दोहा/सोरठा
ਭੁਜਬਲ ਬਿਸ੍ਵ ਬਸ੍ਯ ਕਰਿ ਰਾਖੇਸਿ ਕੋਉ ਨ ਸੁਤਂਤ੍ਰ।
ਮਂਡਲੀਕ ਮਨਿ ਰਾਵਨ ਰਾਜ ਕਰਇ ਨਿਜ ਮਂਤ੍ਰ।।182ਕ।।
ਦੇਵ ਜਚ੍ਛ ਗਂਧਰ੍ਵ ਨਰ ਕਿਂਨਰ ਨਾਗ ਕੁਮਾਰਿ।
ਜੀਤਿ ਬਰੀਂ ਨਿਜ ਬਾਹੁਬਲ ਬਹੁ ਸੁਂਦਰ ਬਰ ਨਾਰਿ।।182ਖ।।