चौपाई
ਮੁਨਿ ਆਗਮਨ ਸੁਨਾ ਜਬ ਰਾਜਾ। ਮਿਲਨ ਗਯਊ ਲੈ ਬਿਪ੍ਰ ਸਮਾਜਾ।।
ਕਰਿ ਦਂਡਵਤ ਮੁਨਿਹਿ ਸਨਮਾਨੀ। ਨਿਜ ਆਸਨ ਬੈਠਾਰੇਨ੍ਹਿ ਆਨੀ।।
ਚਰਨ ਪਖਾਰਿ ਕੀਨ੍ਹਿ ਅਤਿ ਪੂਜਾ। ਮੋ ਸਮ ਆਜੁ ਧਨ੍ਯ ਨਹਿਂ ਦੂਜਾ।।
ਬਿਬਿਧ ਭਾਿ ਭੋਜਨ ਕਰਵਾਵਾ। ਮੁਨਿਵਰ ਹਰਿਦਯਹਰਸ਼ ਅਤਿ ਪਾਵਾ।।
ਪੁਨਿ ਚਰਨਨਿ ਮੇਲੇ ਸੁਤ ਚਾਰੀ। ਰਾਮ ਦੇਖਿ ਮੁਨਿ ਦੇਹ ਬਿਸਾਰੀ।।
ਭਏ ਮਗਨ ਦੇਖਤ ਮੁਖ ਸੋਭਾ। ਜਨੁ ਚਕੋਰ ਪੂਰਨ ਸਸਿ ਲੋਭਾ।।
ਤਬ ਮਨ ਹਰਸ਼ਿ ਬਚਨ ਕਹ ਰਾਊ। ਮੁਨਿ ਅਸ ਕਰਿਪਾ ਨ ਕੀਨ੍ਹਿਹੁ ਕਾਊ।।
ਕੇਹਿ ਕਾਰਨ ਆਗਮਨ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ। ਕਹਹੁ ਸੋ ਕਰਤ ਨ ਲਾਵਉਬਾਰਾ।।
ਅਸੁਰ ਸਮੂਹ ਸਤਾਵਹਿਂ ਮੋਹੀ। ਮੈ ਜਾਚਨ ਆਯਉਨਰਿਪ ਤੋਹੀ।।
ਅਨੁਜ ਸਮੇਤ ਦੇਹੁ ਰਘੁਨਾਥਾ। ਨਿਸਿਚਰ ਬਧ ਮੈਂ ਹੋਬ ਸਨਾਥਾ।।

दोहा/सोरठा
ਦੇਹੁ ਭੂਪ ਮਨ ਹਰਸ਼ਿਤ ਤਜਹੁ ਮੋਹ ਅਗ੍ਯਾਨ।
ਧਰ੍ਮ ਸੁਜਸ ਪ੍ਰਭੁ ਤੁਮ੍ਹ ਕੌਂ ਇਨ੍ਹ ਕਹਅਤਿ ਕਲ੍ਯਾਨ।।207।।