चौपाई
ਪ੍ਰਾਤ ਕਹਾ ਮੁਨਿ ਸਨ ਰਘੁਰਾਈ। ਨਿਰ੍ਭਯ ਜਗ੍ਯ ਕਰਹੁ ਤੁਮ੍ਹ ਜਾਈ।।
ਹੋਮ ਕਰਨ ਲਾਗੇ ਮੁਨਿ ਝਾਰੀ। ਆਪੁ ਰਹੇ ਮਖ ਕੀਂ ਰਖਵਾਰੀ।।
ਸੁਨਿ ਮਾਰੀਚ ਨਿਸਾਚਰ ਕ੍ਰੋਹੀ। ਲੈ ਸਹਾਯ ਧਾਵਾ ਮੁਨਿਦ੍ਰੋਹੀ।।
ਬਿਨੁ ਫਰ ਬਾਨ ਰਾਮ ਤੇਹਿ ਮਾਰਾ। ਸਤ ਜੋਜਨ ਗਾ ਸਾਗਰ ਪਾਰਾ।।
ਪਾਵਕ ਸਰ ਸੁਬਾਹੁ ਪੁਨਿ ਮਾਰਾ। ਅਨੁਜ ਨਿਸਾਚਰ ਕਟਕੁ ਸਾਰਾ।।
ਮਾਰਿ ਅਸੁਰ ਦ੍ਵਿਜ ਨਿਰ੍ਮਯਕਾਰੀ। ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਕਰਹਿਂ ਦੇਵ ਮੁਨਿ ਝਾਰੀ।।
ਤਹਪੁਨਿ ਕਛੁਕ ਦਿਵਸ ਰਘੁਰਾਯਾ। ਰਹੇ ਕੀਨ੍ਹਿ ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਪਰ ਦਾਯਾ।।
ਭਗਤਿ ਹੇਤੁ ਬਹੁ ਕਥਾ ਪੁਰਾਨਾ। ਕਹੇ ਬਿਪ੍ਰ ਜਦ੍ਯਪਿ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨਾ।।
ਤਬ ਮੁਨਿ ਸਾਦਰ ਕਹਾ ਬੁਝਾਈ। ਚਰਿਤ ਏਕ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇਖਿਅ ਜਾਈ।।
ਧਨੁਸ਼ਜਗ੍ਯ ਮੁਨਿ ਰਘੁਕੁਲ ਨਾਥਾ। ਹਰਸ਼ਿ ਚਲੇ ਮੁਨਿਬਰ ਕੇ ਸਾਥਾ।।
ਆਸ਼੍ਰਮ ਏਕ ਦੀਖ ਮਗ ਮਾਹੀਂ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਜੀਵ ਜਂਤੁ ਤਹਨਾਹੀਂ।।
ਪੂਛਾ ਮੁਨਿਹਿ ਸਿਲਾ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇਖੀ। ਸਕਲ ਕਥਾ ਮੁਨਿ ਕਹਾ ਬਿਸੇਸ਼ੀ।।

दोहा/सोरठा
ਗੌਤਮ ਨਾਰਿ ਸ਼੍ਰਾਪ ਬਸ ਉਪਲ ਦੇਹ ਧਰਿ ਧੀਰ।
ਚਰਨ ਕਮਲ ਰਜ ਚਾਹਤਿ ਕਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਰਘੁਬੀਰ।।210।।