चौपाई
ਰਾਜਕੁਅ ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਆਏ। ਮਨਹੁਮਨੋਹਰਤਾ ਤਨ ਛਾਏ।।
ਗੁਨ ਸਾਗਰ ਨਾਗਰ ਬਰ ਬੀਰਾ। ਸੁਂਦਰ ਸ੍ਯਾਮਲ ਗੌਰ ਸਰੀਰਾ।।
ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਬਿਰਾਜਤ ਰੂਰੇ। ਉਡਗਨ ਮਹੁਜਨੁ ਜੁਗ ਬਿਧੁ ਪੂਰੇ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਂ ਰਹੀ ਭਾਵਨਾ ਜੈਸੀ। ਪ੍ਰਭੁ ਮੂਰਤਿ ਤਿਨ੍ਹ ਦੇਖੀ ਤੈਸੀ।।
ਦੇਖਹਿਂ ਰੂਪ ਮਹਾ ਰਨਧੀਰਾ। ਮਨਹੁਬੀਰ ਰਸੁ ਧਰੇਂ ਸਰੀਰਾ।।
ਡਰੇ ਕੁਟਿਲ ਨਰਿਪ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਨਿਹਾਰੀ। ਮਨਹੁਭਯਾਨਕ ਮੂਰਤਿ ਭਾਰੀ।।
ਰਹੇ ਅਸੁਰ ਛਲ ਛੋਨਿਪ ਬੇਸ਼ਾ। ਤਿਨ੍ਹ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟ ਕਾਲਸਮ ਦੇਖਾ।।
ਪੁਰਬਾਸਿਨ੍ਹ ਦੇਖੇ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਨਰਭੂਸ਼ਨ ਲੋਚਨ ਸੁਖਦਾਈ।।

दोहा/सोरठा
ਨਾਰਿ ਬਿਲੋਕਹਿਂ ਹਰਸ਼ਿ ਹਿਯਨਿਜ ਨਿਜ ਰੁਚਿ ਅਨੁਰੂਪ।
ਜਨੁ ਸੋਹਤ ਸਿਂਗਾਰ ਧਰਿ ਮੂਰਤਿ ਪਰਮ ਅਨੂਪ।।241।।