चौपाई
ਨੀਕੇਂ ਨਿਰਖਿ ਨਯਨ ਭਰਿ ਸੋਭਾ। ਪਿਤੁ ਪਨੁ ਸੁਮਿਰਿ ਬਹੁਰਿ ਮਨੁ ਛੋਭਾ।।
ਅਹਹ ਤਾਤ ਦਾਰੁਨਿ ਹਠ ਠਾਨੀ। ਸਮੁਝਤ ਨਹਿਂ ਕਛੁ ਲਾਭੁ ਨ ਹਾਨੀ।।
ਸਚਿਵ ਸਭਯ ਸਿਖ ਦੇਇ ਨ ਕੋਈ। ਬੁਧ ਸਮਾਜ ਬਡ਼ ਅਨੁਚਿਤ ਹੋਈ।।
ਕਹਧਨੁ ਕੁਲਿਸਹੁ ਚਾਹਿ ਕਠੋਰਾ। ਕਹਸ੍ਯਾਮਲ ਮਰਿਦੁਗਾਤ ਕਿਸੋਰਾ।।
ਬਿਧਿ ਕੇਹਿ ਭਾਿ ਧਰੌਂ ਉਰ ਧੀਰਾ। ਸਿਰਸ ਸੁਮਨ ਕਨ ਬੇਧਿਅ ਹੀਰਾ।।
ਸਕਲ ਸਭਾ ਕੈ ਮਤਿ ਭੈ ਭੋਰੀ। ਅਬ ਮੋਹਿ ਸਂਭੁਚਾਪ ਗਤਿ ਤੋਰੀ।।
ਨਿਜ ਜਡ਼ਤਾ ਲੋਗਨ੍ਹ ਪਰ ਡਾਰੀ। ਹੋਹਿ ਹਰੁਅ ਰਘੁਪਤਿਹਿ ਨਿਹਾਰੀ।।
ਅਤਿ ਪਰਿਤਾਪ ਸੀਯ ਮਨ ਮਾਹੀ। ਲਵ ਨਿਮੇਸ਼ ਜੁਗ ਸਬ ਸਯ ਜਾਹੀਂ।।

दोहा/सोरठा
ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਚਿਤਇ ਪੁਨਿ ਚਿਤਵ ਮਹਿ ਰਾਜਤ ਲੋਚਨ ਲੋਲ।
ਖੇਲਤ ਮਨਸਿਜ ਮੀਨ ਜੁਗ ਜਨੁ ਬਿਧੁ ਮਂਡਲ ਡੋਲ।।258।।