चौपाई
ਨਾਥ ਸਂਭੁਧਨੁ ਭਂਜਨਿਹਾਰਾ। ਹੋਇਹਿ ਕੇਉ ਏਕ ਦਾਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ।।
ਆਯਸੁ ਕਾਹ ਕਹਿਅ ਕਿਨ ਮੋਹੀ। ਸੁਨਿ ਰਿਸਾਇ ਬੋਲੇ ਮੁਨਿ ਕੋਹੀ।।
ਸੇਵਕੁ ਸੋ ਜੋ ਕਰੈ ਸੇਵਕਾਈ। ਅਰਿ ਕਰਨੀ ਕਰਿ ਕਰਿਅ ਲਰਾਈ।।
ਸੁਨਹੁ ਰਾਮ ਜੇਹਿਂ ਸਿਵਧਨੁ ਤੋਰਾ। ਸਹਸਬਾਹੁ ਸਮ ਸੋ ਰਿਪੁ ਮੋਰਾ।।
ਸੋ ਬਿਲਗਾਉ ਬਿਹਾਇ ਸਮਾਜਾ। ਨ ਤ ਮਾਰੇ ਜੈਹਹਿਂ ਸਬ ਰਾਜਾ।।
ਸੁਨਿ ਮੁਨਿ ਬਚਨ ਲਖਨ ਮੁਸੁਕਾਨੇ। ਬੋਲੇ ਪਰਸੁਧਰਹਿ ਅਪਮਾਨੇ।।
ਬਹੁ ਧਨੁਹੀਂ ਤੋਰੀਂ ਲਰਿਕਾਈਂ। ਕਬਹੁਨ ਅਸਿ ਰਿਸ ਕੀਨ੍ਹਿ ਗੋਸਾਈਂ।।
ਏਹਿ ਧਨੁ ਪਰ ਮਮਤਾ ਕੇਹਿ ਹੇਤੂ। ਸੁਨਿ ਰਿਸਾਇ ਕਹ ਭਰਿਗੁਕੁਲਕੇਤੂ।।

दोहा/सोरठा
ਰੇ ਨਰਿਪ ਬਾਲਕ ਕਾਲਬਸ ਬੋਲਤ ਤੋਹਿ ਨ ਸਾਰ।।
ਧਨੁਹੀ ਸਮ ਤਿਪੁਰਾਰਿ ਧਨੁ ਬਿਦਿਤ ਸਕਲ ਸਂਸਾਰ।।271।।