चौपाई
ਸੁਨਿ ਬੋਲੇ ਗੁਰ ਅਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ। ਪੁਨ੍ਯ ਪੁਰੁਸ਼ ਕਹੁਮਹਿ ਸੁਖ ਛਾਈ।।
ਜਿਮਿ ਸਰਿਤਾ ਸਾਗਰ ਮਹੁਜਾਹੀਂ। ਜਦ੍ਯਪਿ ਤਾਹਿ ਕਾਮਨਾ ਨਾਹੀਂ।।
ਤਿਮਿ ਸੁਖ ਸਂਪਤਿ ਬਿਨਹਿਂ ਬੋਲਾਏ ਧਰਮਸੀਲ ਪਹਿਂ ਜਾਹਿਂ ਸੁਭਾਏ।
ਤੁਮ੍ਹ ਗੁਰ ਬਿਪ੍ਰ ਧੇਨੁ ਸੁਰ ਸੇਬੀ। ਤਸਿ ਪੁਨੀਤ ਕੌਸਲ੍ਯਾ ਦੇਬੀ।।
ਸੁਕਰਿਤੀ ਤੁਮ੍ਹ ਸਮਾਨ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਭਯਉ ਨ ਹੈ ਕੋਉ ਹੋਨੇਉ ਨਾਹੀਂ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਤੇ ਅਧਿਕ ਪੁਨ੍ਯ ਬਡ਼ ਕਾਕੇਂ। ਰਾਜਨ ਰਾਮ ਸਰਿਸ ਸੁਤ ਜਾਕੇਂ।।
ਬੀਰ ਬਿਨੀਤ ਧਰਮ ਬ੍ਰਤ ਧਾਰੀ। ਗੁਨ ਸਾਗਰ ਬਰ ਬਾਲਕ ਚਾਰੀ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਕਹੁਸਰ੍ਬ ਕਾਲ ਕਲ੍ਯਾਨਾ। ਸਜਹੁ ਬਰਾਤ ਬਜਾਇ ਨਿਸਾਨਾ।।

दोहा/सोरठा
ਚਲਹੁ ਬੇਗਿ ਸੁਨਿ ਗੁਰ ਬਚਨ ਭਲੇਹਿਂ ਨਾਥ ਸਿਰੁ ਨਾਇ।
ਭੂਪਤਿ ਗਵਨੇ ਭਵਨ ਤਬ ਦੂਤਨ੍ਹ ਬਾਸੁ ਦੇਵਾਇ।।294।।