चौपाई
ਨਯਨ ਨੀਰੁ ਹਟਿ ਮਂਗਲ ਜਾਨੀ। ਪਰਿਛਨਿ ਕਰਹਿਂ ਮੁਦਿਤ ਮਨ ਰਾਨੀ।।
ਬੇਦ ਬਿਹਿਤ ਅਰੁ ਕੁਲ ਆਚਾਰੂ। ਕੀਨ੍ਹ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸਬ ਬ੍ਯਵਹਾਰੂ।।
ਪਂਚ ਸਬਦ ਧੁਨਿ ਮਂਗਲ ਗਾਨਾ। ਪਟ ਪਾਡ਼ੇ ਪਰਹਿਂ ਬਿਧਿ ਨਾਨਾ।।
ਕਰਿ ਆਰਤੀ ਅਰਘੁ ਤਿਨ੍ਹ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਰਾਮ ਗਮਨੁ ਮਂਡਪ ਤਬ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਦਸਰਥੁ ਸਹਿਤ ਸਮਾਜ ਬਿਰਾਜੇ। ਬਿਭਵ ਬਿਲੋਕਿ ਲੋਕਪਤਿ ਲਾਜੇ।।
ਸਮਯਸਮਯਸੁਰ ਬਰਸ਼ਹਿਂ ਫੂਲਾ। ਸਾਂਤਿ ਪਢ਼ਹਿਂ ਮਹਿਸੁਰ ਅਨੁਕੂਲਾ।।
ਨਭ ਅਰੁ ਨਗਰ ਕੋਲਾਹਲ ਹੋਈ। ਆਪਨਿ ਪਰ ਕਛੁ ਸੁਨਇ ਨ ਕੋਈ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਰਾਮੁ ਮਂਡਪਹਿਂ ਆਏ। ਅਰਘੁ ਦੇਇ ਆਸਨ ਬੈਠਾਏ।।

छंद
ਬੈਠਾਰਿ ਆਸਨ ਆਰਤੀ ਕਰਿ ਨਿਰਖਿ ਬਰੁ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੀਂ।।
ਮਨਿ ਬਸਨ ਭੂਸ਼ਨ ਭੂਰਿ ਵਾਰਹਿਂ ਨਾਰਿ ਮਂਗਲ ਗਾਵਹੀਂ।।
ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਦਿ ਸੁਰਬਰ ਬਿਪ੍ਰ ਬੇਸ਼ ਬਨਾਇ ਕੌਤੁਕ ਦੇਖਹੀਂ।
ਅਵਲੋਕਿ ਰਘੁਕੁਲ ਕਮਲ ਰਬਿ ਛਬਿ ਸੁਫਲ ਜੀਵਨ ਲੇਖਹੀਂ।।

दोहा/सोरठा
ਨਾਊ ਬਾਰੀ ਭਾਟ ਨਟ ਰਾਮ ਨਿਛਾਵਰਿ ਪਾਇ।
ਮੁਦਿਤ ਅਸੀਸਹਿਂ ਨਾਇ ਸਿਰ ਹਰਸ਼ੁ ਨ ਹਰਿਦਯਸਮਾਇ।।319।।