चौपाई
ਸਿਯ ਸੁਂਦਰਤਾ ਬਰਨਿ ਨ ਜਾਈ। ਲਘੁ ਮਤਿ ਬਹੁਤ ਮਨੋਹਰਤਾਈ।।
ਆਵਤ ਦੀਖਿ ਬਰਾਤਿਨ੍ਹ ਸੀਤਾ।।ਰੂਪ ਰਾਸਿ ਸਬ ਭਾਿ ਪੁਨੀਤਾ।।
ਸਬਹਿ ਮਨਹਿਂ ਮਨ ਕਿਏ ਪ੍ਰਨਾਮਾ। ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਭਏ ਪੂਰਨਕਾਮਾ।।
ਹਰਸ਼ੇ ਦਸਰਥ ਸੁਤਨ੍ਹ ਸਮੇਤਾ। ਕਹਿ ਨ ਜਾਇ ਉਰ ਆਨੁ ਜੇਤਾ।।
ਸੁਰ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਕਰਿ ਬਰਸਹਿਂ ਫੂਲਾ। ਮੁਨਿ ਅਸੀਸ ਧੁਨਿ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ।।
ਗਾਨ ਨਿਸਾਨ ਕੋਲਾਹਲੁ ਭਾਰੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਮੋਦ ਮਗਨ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸੀਯ ਮਂਡਪਹਿਂ ਆਈ। ਪ੍ਰਮੁਦਿਤ ਸਾਂਤਿ ਪਢ਼ਹਿਂ ਮੁਨਿਰਾਈ।।
ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਕਰ ਬਿਧਿ ਬ੍ਯਵਹਾਰੂ। ਦੁਹੁਕੁਲਗੁਰ ਸਬ ਕੀਨ੍ਹ ਅਚਾਰੂ।।

छंद
ਆਚਾਰੁ ਕਰਿ ਗੁਰ ਗੌਰਿ ਗਨਪਤਿ ਮੁਦਿਤ ਬਿਪ੍ਰ ਪੁਜਾਵਹੀਂ।
ਸੁਰ ਪ੍ਰਗਟਿ ਪੂਜਾ ਲੇਹਿਂ ਦੇਹਿਂ ਅਸੀਸ ਅਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੀਂ।।
ਮਧੁਪਰ੍ਕ ਮਂਗਲ ਦ੍ਰਬ੍ਯ ਜੋ ਜੇਹਿ ਸਮਯ ਮੁਨਿ ਮਨ ਮਹੁਚਹੈਂ।
ਭਰੇ ਕਨਕ ਕੋਪਰ ਕਲਸ ਸੋ ਸਬ ਲਿਏਹਿਂ ਪਰਿਚਾਰਕ ਰਹੈਂ।।1।।
ਕੁਲ ਰੀਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਮੇਤ ਰਬਿ ਕਹਿ ਦੇਤ ਸਬੁ ਸਾਦਰ ਕਿਯੋ।
ਏਹਿ ਭਾਿ ਦੇਵ ਪੁਜਾਇ ਸੀਤਹਿ ਸੁਭਗ ਸਿਂਘਾਸਨੁ ਦਿਯੋ।।
ਸਿਯ ਰਾਮ ਅਵਲੋਕਨਿ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰੇਮ ਕਾਹੁ ਨ ਲਖਿ ਪਰੈ।।
ਮਨ ਬੁਦ੍ਧਿ ਬਰ ਬਾਨੀ ਅਗੋਚਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਬਿ ਕੈਸੇਂ ਕਰੈ।।2।।

दोहा/सोरठा
ਹੋਮ ਸਮਯ ਤਨੁ ਧਰਿ ਅਨਲੁ ਅਤਿ ਸੁਖ ਆਹੁਤਿ ਲੇਹਿਂ।
ਬਿਪ੍ਰ ਬੇਸ਼ ਧਰਿ ਬੇਦ ਸਬ ਕਹਿ ਬਿਬਾਹ ਬਿਧਿ ਦੇਹਿਂ।।323।।