चौपाई
ਸ੍ਯਾਮ ਸਰੀਰੁ ਸੁਭਾਯਸੁਹਾਵਨ। ਸੋਭਾ ਕੋਟਿ ਮਨੋਜ ਲਜਾਵਨ।।
ਜਾਵਕ ਜੁਤ ਪਦ ਕਮਲ ਸੁਹਾਏ। ਮੁਨਿ ਮਨ ਮਧੁਪ ਰਹਤ ਜਿਨ੍ਹ ਛਾਏ।।
ਪੀਤ ਪੁਨੀਤ ਮਨੋਹਰ ਧੋਤੀ। ਹਰਤਿ ਬਾਲ ਰਬਿ ਦਾਮਿਨਿ ਜੋਤੀ।।
ਕਲ ਕਿਂਕਿਨਿ ਕਟਿ ਸੂਤ੍ਰ ਮਨੋਹਰ। ਬਾਹੁ ਬਿਸਾਲ ਬਿਭੂਸ਼ਨ ਸੁਂਦਰ।।
ਪੀਤ ਜਨੇਉ ਮਹਾਛਬਿ ਦੇਈ। ਕਰ ਮੁਦ੍ਰਿਕਾ ਚੋਰਿ ਚਿਤੁ ਲੇਈ।।
ਸੋਹਤ ਬ੍ਯਾਹ ਸਾਜ ਸਬ ਸਾਜੇ। ਉਰ ਆਯਤ ਉਰਭੂਸ਼ਨ ਰਾਜੇ।।
ਪਿਅਰ ਉਪਰਨਾ ਕਾਖਾਸੋਤੀ। ਦੁਹੁਆਰਨ੍ਹਿ ਲਗੇ ਮਨਿ ਮੋਤੀ।।
ਨਯਨ ਕਮਲ ਕਲ ਕੁਂਡਲ ਕਾਨਾ। ਬਦਨੁ ਸਕਲ ਸੌਂਦਰ੍ਜ ਨਿਧਾਨਾ।।
ਸੁਂਦਰ ਭਰਿਕੁਟਿ ਮਨੋਹਰ ਨਾਸਾ। ਭਾਲ ਤਿਲਕੁ ਰੁਚਿਰਤਾ ਨਿਵਾਸਾ।।
ਸੋਹਤ ਮੌਰੁ ਮਨੋਹਰ ਮਾਥੇ। ਮਂਗਲਮਯ ਮੁਕੁਤਾ ਮਨਿ ਗਾਥੇ।।

छंद
ਗਾਥੇ ਮਹਾਮਨਿ ਮੌਰ ਮਂਜੁਲ ਅਂਗ ਸਬ ਚਿਤ ਚੋਰਹੀਂ।
ਪੁਰ ਨਾਰਿ ਸੁਰ ਸੁਂਦਰੀਂ ਬਰਹਿ ਬਿਲੋਕਿ ਸਬ ਤਿਨ ਤੋਰਹੀਂ।।
ਮਨਿ ਬਸਨ ਭੂਸ਼ਨ ਵਾਰਿ ਆਰਤਿ ਕਰਹਿਂ ਮਂਗਲ ਗਾਵਹਿਂ।
ਸੁਰ ਸੁਮਨ ਬਰਿਸਹਿਂ ਸੂਤ ਮਾਗਧ ਬਂਦਿ ਸੁਜਸੁ ਸੁਨਾਵਹੀਂ।।1।।
ਕੋਹਬਰਹਿਂ ਆਨੇ ਕੁਰ ਕੁਰਿ ਸੁਆਸਿਨਿਨ੍ਹ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ।
ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲੌਕਿਕ ਰੀਤਿ ਲਾਗੀਂ ਕਰਨ ਮਂਗਲ ਗਾਇ ਕੈ।।
ਲਹਕੌਰਿ ਗੌਰਿ ਸਿਖਾਵ ਰਾਮਹਿ ਸੀਯ ਸਨ ਸਾਰਦ ਕਹੈਂ।
ਰਨਿਵਾਸੁ ਹਾਸ ਬਿਲਾਸ ਰਸ ਬਸ ਜਨ੍ਮ ਕੋ ਫਲੁ ਸਬ ਲਹੈਂ।।2।।
ਨਿਜ ਪਾਨਿ ਮਨਿ ਮਹੁਦੇਖਿਅਤਿ ਮੂਰਤਿ ਸੁਰੂਪਨਿਧਾਨ ਕੀ।
ਚਾਲਤਿ ਨ ਭੁਜਬਲ੍ਲੀ ਬਿਲੋਕਨਿ ਬਿਰਹ ਭਯ ਬਸ ਜਾਨਕੀ।।
ਕੌਤੁਕ ਬਿਨੋਦ ਪ੍ਰਮੋਦੁ ਪ੍ਰੇਮੁ ਨ ਜਾਇ ਕਹਿ ਜਾਨਹਿਂ ਅਲੀਂ।
ਬਰ ਕੁਅਿ ਸੁਂਦਰ ਸਕਲ ਸਖੀਂ ਲਵਾਇ ਜਨਵਾਸੇਹਿ ਚਲੀਂ।।3।।
ਤੇਹਿ ਸਮਯ ਸੁਨਿਅ ਅਸੀਸ ਜਹਤਹਨਗਰ ਨਭ ਆਨੁ ਮਹਾ।
ਚਿਰੁ ਜਿਅਹੁਜੋਰੀਂ ਚਾਰੁ ਚਾਰਯੋ ਮੁਦਿਤ ਮਨ ਸਬਹੀਂ ਕਹਾ।।
ਜੋਗੀਨ੍ਦ੍ਰ ਸਿਦ੍ਧ ਮੁਨੀਸ ਦੇਵ ਬਿਲੋਕਿ ਪ੍ਰਭੁ ਦੁਂਦੁਭਿ ਹਨੀ।
ਚਲੇ ਹਰਸ਼ਿ ਬਰਸ਼ਿ ਪ੍ਰਸੂਨ ਨਿਜ ਨਿਜ ਲੋਕ ਜਯ ਜਯ ਜਯ ਭਨੀ।।4।।

दोहा/सोरठा
ਸਹਿਤ ਬਧੂਟਿਨ੍ਹ ਕੁਅ ਸਬ ਤਬ ਆਏ ਪਿਤੁ ਪਾਸ।
ਸੋਭਾ ਮਂਗਲ ਮੋਦ ਭਰਿ ਉਮਗੇਉ ਜਨੁ ਜਨਵਾਸ।।327।।