चौपाई
ਮੁਨਿ ਮਂਡਲਿਹਿ ਜਨਕ ਸਿਰੁ ਨਾਵਾ। ਆਸਿਰਬਾਦੁ ਸਬਹਿ ਸਨ ਪਾਵਾ।।
ਸਾਦਰ ਪੁਨਿ ਭੇਂਟੇ ਜਾਮਾਤਾ। ਰੂਪ ਸੀਲ ਗੁਨ ਨਿਧਿ ਸਬ ਭ੍ਰਾਤਾ।।
ਜੋਰਿ ਪਂਕਰੁਹ ਪਾਨਿ ਸੁਹਾਏ। ਬੋਲੇ ਬਚਨ ਪ੍ਰੇਮ ਜਨੁ ਜਾਏ।।
ਰਾਮ ਕਰੌ ਕੇਹਿ ਭਾਿ ਪ੍ਰਸਂਸਾ। ਮੁਨਿ ਮਹੇਸ ਮਨ ਮਾਨਸ ਹਂਸਾ।।
ਕਰਹਿਂ ਜੋਗ ਜੋਗੀ ਜੇਹਿ ਲਾਗੀ। ਕੋਹੁ ਮੋਹੁ ਮਮਤਾ ਮਦੁ ਤ੍ਯਾਗੀ।।
ਬ੍ਯਾਪਕੁ ਬ੍ਰਹ੍ਮੁ ਅਲਖੁ ਅਬਿਨਾਸੀ। ਚਿਦਾਨਂਦੁ ਨਿਰਗੁਨ ਗੁਨਰਾਸੀ।।
ਮਨ ਸਮੇਤ ਜੇਹਿ ਜਾਨ ਨ ਬਾਨੀ। ਤਰਕਿ ਨ ਸਕਹਿਂ ਸਕਲ ਅਨੁਮਾਨੀ।।
ਮਹਿਮਾ ਨਿਗਮੁ ਨੇਤਿ ਕਹਿ ਕਹਈ। ਜੋ ਤਿਹੁਕਾਲ ਏਕਰਸ ਰਹਈ।।

दोहा/सोरठा
ਨਯਨ ਬਿਸ਼ਯ ਮੋ ਕਹੁਭਯਉ ਸੋ ਸਮਸ੍ਤ ਸੁਖ ਮੂਲ।
ਸਬਇ ਲਾਭੁ ਜਗ ਜੀਵ ਕਹਭਏਈਸੁ ਅਨੁਕੁਲ।।341।।