चौपाई
ਸੀਯ ਸ੍ਵਯਂਬਰ ਕਥਾ ਸੁਹਾਈ। ਸਰਿਤ ਸੁਹਾਵਨਿ ਸੋ ਛਬਿ ਛਾਈ।।
ਨਦੀ ਨਾਵ ਪਟੁ ਪ੍ਰਸ੍ਨ ਅਨੇਕਾ। ਕੇਵਟ ਕੁਸਲ ਉਤਰ ਸਬਿਬੇਕਾ।।
ਸੁਨਿ ਅਨੁਕਥਨ ਪਰਸ੍ਪਰ ਹੋਈ। ਪਥਿਕ ਸਮਾਜ ਸੋਹ ਸਰਿ ਸੋਈ।।
ਘੋਰ ਧਾਰ ਭਰਿਗੁਨਾਥ ਰਿਸਾਨੀ। ਘਾਟ ਸੁਬਦ੍ਧ ਰਾਮ ਬਰ ਬਾਨੀ।।
ਸਾਨੁਜ ਰਾਮ ਬਿਬਾਹ ਉਛਾਹੂ। ਸੋ ਸੁਭ ਉਮਗ ਸੁਖਦ ਸਬ ਕਾਹੂ।।
ਕਹਤ ਸੁਨਤ ਹਰਸ਼ਹਿਂ ਪੁਲਕਾਹੀਂ। ਤੇ ਸੁਕਰਿਤੀ ਮਨ ਮੁਦਿਤ ਨਹਾਹੀਂ।।
ਰਾਮ ਤਿਲਕ ਹਿਤ ਮਂਗਲ ਸਾਜਾ। ਪਰਬ ਜੋਗ ਜਨੁ ਜੁਰੇ ਸਮਾਜਾ।।
ਕਾਈ ਕੁਮਤਿ ਕੇਕਈ ਕੇਰੀ। ਪਰੀ ਜਾਸੁ ਫਲ ਬਿਪਤਿ ਘਨੇਰੀ।।

दोहा/सोरठा
ਸਮਨ ਅਮਿਤ ਉਤਪਾਤ ਸਬ ਭਰਤਚਰਿਤ ਜਪਜਾਗ।
ਕਲਿ ਅਘ ਖਲ ਅਵਗੁਨ ਕਥਨ ਤੇ ਜਲਮਲ ਬਗ ਕਾਗ।।41।।