चौपाई
ਨਾਰਦ ਕਰ ਮੈਂ ਕਾਹ ਬਿਗਾਰਾ। ਭਵਨੁ ਮੋਰ ਜਿਨ੍ਹ ਬਸਤ ਉਜਾਰਾ।।
ਅਸ ਉਪਦੇਸੁ ਉਮਹਿ ਜਿਨ੍ਹ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਬੌਰੇ ਬਰਹਿ ਲਗਿ ਤਪੁ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਸਾਚੇਹੁਉਨ੍ਹ ਕੇ ਮੋਹ ਨ ਮਾਯਾ। ਉਦਾਸੀਨ ਧਨੁ ਧਾਮੁ ਨ ਜਾਯਾ।।
ਪਰ ਘਰ ਘਾਲਕ ਲਾਜ ਨ ਭੀਰਾ। ਬਾਝਕਿ ਜਾਨ ਪ੍ਰਸਵ ਕੈਂ ਪੀਰਾ।।
ਜਨਨਿਹਿ ਬਿਕਲ ਬਿਲੋਕਿ ਭਵਾਨੀ। ਬੋਲੀ ਜੁਤ ਬਿਬੇਕ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।
ਅਸ ਬਿਚਾਰਿ ਸੋਚਹਿ ਮਤਿ ਮਾਤਾ। ਸੋ ਨ ਟਰਇ ਜੋ ਰਚਇ ਬਿਧਾਤਾ।।
ਕਰਮ ਲਿਖਾ ਜੌ ਬਾਉਰ ਨਾਹੂ। ਤੌ ਕਤ ਦੋਸੁ ਲਗਾਇਅ ਕਾਹੂ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਸਨ ਮਿਟਹਿਂ ਕਿ ਬਿਧਿ ਕੇ ਅਂਕਾ। ਮਾਤੁ ਬ੍ਯਰ੍ਥ ਜਨਿ ਲੇਹੁ ਕਲਂਕਾ।।

छंद
ਜਨਿ ਲੇਹੁ ਮਾਤੁ ਕਲਂਕੁ ਕਰੁਨਾ ਪਰਿਹਰਹੁ ਅਵਸਰ ਨਹੀਂ।
ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਜੋ ਲਿਖਾ ਲਿਲਾਰ ਹਮਰੇਂ ਜਾਬ ਜਹਪਾਉਬ ਤਹੀਂ।।
ਸੁਨਿ ਉਮਾ ਬਚਨ ਬਿਨੀਤ ਕੋਮਲ ਸਕਲ ਅਬਲਾ ਸੋਚਹੀਂ।।
ਬਹੁ ਭਾਿ ਬਿਧਿਹਿ ਲਗਾਇ ਦੂਸ਼ਨ ਨਯਨ ਬਾਰਿ ਬਿਮੋਚਹੀਂ।।

दोहा/सोरठा
ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਨਾਰਦ ਸਹਿਤ ਅਰੁ ਰਿਸ਼ਿ ਸਪ੍ਤ ਸਮੇਤ।
ਸਮਾਚਾਰ ਸੁਨਿ ਤੁਹਿਨਗਿਰਿ ਗਵਨੇ ਤੁਰਤ ਨਿਕੇਤ।।97।।