चौपाई
ਰਾਮ ਸਪ੍ਰੇਮ ਕਹੇਉ ਮੁਨਿ ਪਾਹੀਂ। ਨਾਥ ਕਹਿਅ ਹਮ ਕੇਹਿ ਮਗ ਜਾਹੀਂ।।
ਮੁਨਿ ਮਨ ਬਿਹਸਿ ਰਾਮ ਸਨ ਕਹਹੀਂ। ਸੁਗਮ ਸਕਲ ਮਗ ਤੁਮ੍ਹ ਕਹੁਅਹਹੀਂ।।
ਸਾਥ ਲਾਗਿ ਮੁਨਿ ਸਿਸ਼੍ਯ ਬੋਲਾਏ। ਸੁਨਿ ਮਨ ਮੁਦਿਤ ਪਚਾਸਕ ਆਏ।।
ਸਬਨ੍ਹਿ ਰਾਮ ਪਰ ਪ੍ਰੇਮ ਅਪਾਰਾ। ਸਕਲ ਕਹਹਿ ਮਗੁ ਦੀਖ ਹਮਾਰਾ।।
ਮੁਨਿ ਬਟੁ ਚਾਰਿ ਸਂਗ ਤਬ ਦੀਨ੍ਹੇ। ਜਿਨ੍ਹ ਬਹੁ ਜਨਮ ਸੁਕਰਿਤ ਸਬ ਕੀਨ੍ਹੇ।।
ਕਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਰਿਸ਼ਿ ਆਯਸੁ ਪਾਈ। ਪ੍ਰਮੁਦਿਤ ਹਰਿਦਯਚਲੇ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਗ੍ਰਾਮ ਨਿਕਟ ਜਬ ਨਿਕਸਹਿ ਜਾਈ। ਦੇਖਹਿ ਦਰਸੁ ਨਾਰਿ ਨਰ ਧਾਈ।।
ਹੋਹਿ ਸਨਾਥ ਜਨਮ ਫਲੁ ਪਾਈ। ਫਿਰਹਿ ਦੁਖਿਤ ਮਨੁ ਸਂਗ ਪਠਾਈ।।

दोहा/सोरठा
ਬਿਦਾ ਕਿਏ ਬਟੁ ਬਿਨਯ ਕਰਿ ਫਿਰੇ ਪਾਇ ਮਨ ਕਾਮ।
ਉਤਰਿ ਨਹਾਏ ਜਮੁਨ ਜਲ ਜੋ ਸਰੀਰ ਸਮ ਸ੍ਯਾਮ।।109।।